Kojce dla trzody chlewnej - rodzaje i wymogi. Pomagamy wybrać odpowiednie

Kojce dla trzody chlewnej Kojce dla trzody chlewnej

Obecnie kojce dla trzody chlewnej muszą spełniać wymogi określone przepisami Unii Europejskiej zawartymi w Dyrektywie Rady 2008/120/WE z dnia 18.12.2008 ustanawiającej minimalne normy ochrony świń oraz z Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15.02.2010 w sprawie minimalnych warunków utrzymania zwierząt gospodarskich. Spełnienie wymogów wpływa na wysokość otrzymywanych dopłat bezpośrednich. Odpowiednia powierzchnia kojców i ich wyposażenie wpływa na zwiększenie dobrostanu, a co za tym idzie zwiększenie produkcyjności i opłacalności hodowli trzody chlewnej. Pomieszczenia dla trzody chlewnej są podzielone na kilka głównych grup. Najczęściej podziału dokonuje się w zależności od płci i wieku zwierząt.

Wszystkie rodzaje kojców powinny umożliwiać zwierzęciu swobodę ruchów takich jak wstawanie, leżenie, podejście do paszy czy wody oraz oddawanie moczu i kału. Świnie w zależności od płci są utrzymywane grupowo lub indywidualnie, jednak zasada zawsze jest taka sama. Każdy osobnik musi mieć możliwość korzystania z określonego metrażu (minimalna powierzchnia przypadająca na sztukę).

Kojce dla loch

Lochy i loszki najczęściej utrzymywane są grupowo. Wynika to z potrzeby hierarchizacji w stadzie. W przypadku tej grupy nie można stosować uwięzi, zwierzęta muszą mieć swobodę poruszania się po obszernym kojcu. Minimalna powierzchnia przypadająca na lochę to 1,3 m2, a na loszkę 0,95 m2. Stosowane są również dodatkowe kryteria oceny niezbędnej powierzchni kojca wynikające z ilości zwierząt w grupie. W małych grupach (do 6 sztuk) na lochę powinno przypadać 2,5 m2, na młodą loszkę 1,8m2. Bok kojca dla małych grup loch nie może być krótszy niż 2,41 m. W grupach średniej wielkości (6-39 sztuk) powierzchnia na jedna lochę powinna stanowić 2,25m2, a dla młodych samic 1,64m2, natomiast bok kojca nie może być krótszy niż 2,81 m. W grupach liczących powyżej 40 sztuk bok kojca powinien mieć minimalną długość 2,81 m, a powierzchnia przypadająca na lochę to 2,03 m2, a na loszkę 1,48m2.

Lochy można utrzymywać pojedynczo na stałe lub okresowo przepędzać je do indywidualnych kojców od pierwszego dnia po pokryciu do 4 tygodnia i na tydzień przed oproszeniem. Oprócz wielkości kojca odpowiednie wymogi muszą spełniać również beleczki w podłogach ażurowych umożliwiających odpływ odchodów. W kojcach dla loch beleczki nie mogą być węższe niż 8 cm, a szerokość pomiędzy beleczkami nie może być większa niż 2 cm. Podłoga nie może być na całej powierzchni ażurowa, musi być miejsce z litej podłogi i ściółki do spokojnego i wygodnego odpoczynku.

Liczba stanowisk paszowych i dostępu do wody również powinna być dostosowana do liczby zwierząt, chyba, że wykorzystywane są nowoczesne stacje paszowe.

Kojce dla warchlaków

Warchlaki najczęściej są utrzymywane w kojcach grupowych. Dzieli się je na trzy grupy wagowe, dla każdej z nich jest wymagana inna powierzchnia użytkowa. Warchlaki o masie ciała do 10 kg mogą przebywać w kojcu, w którym na jedno zwierzę przypada 0,15 m2. Warchlaki od 10 do 20 kg muszą mieć minimalną powierzchnię do życia 0,2 m2, natomiast warchlaki o masie od 20 do 30 kg, 0,3m2 na sztukę. Minimalna wielkość kojca to 2,4 m na 4,8 m. Beleczki podłogi ażurowej powinny mieć szerokość 5 cm, a odległość pomiędzy nimi minimalnie 1,5 cm.

Planując kojec dla warchlaków należy mieć na względzie ilość zwierząt w kojcu, bo od tego będzie zależała długość koryta. Na każde zwierzę powinno przypadać 15 cm dostępu do koryta. Kojce powinny mieć wydzielone trzy strefy- żywieniową , legowiskową i gnojową z podłogą ażurową.

czytaj dalej...

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki