Jakie pasze dla trzody chlewnej? Podpowiadamy!
Choroby trzody chlewnej - przegląd i objawy
Zobacz także
Wiele chorób trzody chlewnej zwalczanych jest z urzędu. Na temat większości z nich można znaleźć informacje na portalu Głównego Inspektoratu Weterynarii dotyczące ich zapobiegania i procedur zwalczania. Każdy hodowca powinien się zaznajomić z tą tematyką, gdyż zaniechanie odpowiedniego postępowania w razie wybuchu ogniska choroby grozi ogromnymi sankcjami i konsekwencjami sięgającymi daleko poza jedno gospodarstwo czy nawet powiat.
Choroby świń można podzielić ze względu na rodzaj czynnika wywołującego
schorzenie na:
-wirusowe
-bakteryjne
-pasożytnicze
-niezakaźne
Wirusowe choroby trzody chlewnej
Afrykański pomór świń
Jest to infekcja szybko szerząca się między świniami. Chorować mogą też dziki. Powoduje liczne upadki i znaczne straty ekonomiczne w krajach dotkniętych tym problemem. Wynika to nie tylko ze śmierci zwierząt, ale także z kosztów uwalniania od wirusa terenów skażonych oraz zakazu wywozu mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego. Do głównych objawów zalicza się sinicę skóry uszu i brzucha, duszność, wypływ z nosa, zaburzenia nerwowe (niedowłady, porażenia) i w końcu upadki.
Pomór klasyczny
Jest to zakaźna, wirusowa choroba świń i dzików. Objawy mogą być bardzo różne, w zależności od postaci choroby. Charakterystyczna jest cisza panująca w chlewni oraz cuchnący zapach biegunki. Poza tym świnie są osowiałe, nie chcą przyjmować pokarmu, mają wysoką gorączkę. Upadki pojawiają się bardzo szybko (1 -2 dni).
Pryszczyca
Jest najbardziej zaraźliwą chorobą świń, czyli najszybciej ze wszystkich szerzy się między osobnikami. Objawia się podwyższeniem temperatury ciała, pęcherzami na dolnych odcinkach kończyn i ryju oraz w jamie ustnej powodując nadmierne ślinienie. Gdy pęcherze pękają, pojawia się ból i kulawizna. Śmiertelność dorosłych osobników nie jest duża. Pryszczyca jest bardzo podobna do choroby pęcherzykowej świń, pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej i wysięku pęcherzykowego.
Choroba cieszyńska
Jest to enterowirusowe zapalenie mózgu i rdzenia. W początkowym stadium infekcji zwierzęta są osowiałe, słabnie apetyt, pojawia się gorączka a potem zaburzenia nerwowe w postaci skurczów, drgawek, nadmiernej lękliwości. Świnie kwiczą i zgrzytają zębami. Potem występuje stadium porażenne.
Choroba Aujeszkyego
Mogą na nią chorować także inne zwierzęta gospodarskie. Wirus jest bardzo wytrzymały w środowisku, nawet zimą. Objawy zakażenia nie są specyficzne. Pojawia się apatia, spadek łaknienia i gorączka. Można także zaobserwować zaburzenia poruszania i drgawki. U świń może przebiegać bezobjawowo. Najwyraźniej manifestuje się u noworodków i prosiąt do 14-ego dnia życia. U zarażonej trzody, w przeciwieństwie do innych gatunków zwierząt, nie występuje świąd.
Zespół rozrodczo-oddechowy świń (PRRS)
Jest bardzo popularną chorobą świń w Polsce. Obniża plenność loch i wyniki produkcyjne. Charakterystycznym objawem jest sinica skóry małżowin usznych, gruczołu mlekowego i zewnętrznych narządów płciowych. Zwierzęta mogą też padać bez objawów. U niewielkiego odsetka loch stwierdza się późne ronienia lub rodzenie martwych bądź słabo rozwiniętych prosiąt. U knurów występują objawy ze strony układu oddechowego i spada jakość nasienia.
Zakażenia parwowirusem
U świń wirus ten powoduje zaburzenia w rozrodzie. Spada płodność i plenność loch, występują nieregularne cykle rujowe, prosięta rodzą się słabe lub martwe. Efekty jakie wirus wywrze na rozwoju płodu zależą od fazy ciąży, w jakiej nastąpiło zakażenie. Najczęściej brak jest objawów klinicznych u zakażonych macior.
Zespół SMEDI
Przyczyną schorzenia są drobnoustroje z rodzaju enterowirusów. SMEDI to pierwsze litery objawów choroby w języku angielskim. Oznaczają zamieralność okołoporodową, zmumifikowane prosięta, zamieralność zarodków i niepłodność. U nielicznych loch występują nieregularne ruje i niska skuteczność krycia. Zakażenie może także przebiegać bezobjawowo.
Rotawirusy
Mają szczególna rolę w stratach wywołanych przez choroby noworodków oraz prosiąt w okresie odsadzeniowym. Wirus wywołuje u nich wodniste biegunki i niszczy błonę śluzową jelita. Oprócz tego można zaobserwować spadek apetytu i ubytek masy ciała. U starszych prosiąt zakażenie przebiega łagodniej. Należy pamiętać, że choć niektóre zakażenia wirusowe są niegroźne, bywają jednak często wtórnie wikłane przez bakterie co może skutkować poważniejszym ich przebiegiem i większymi stratami.
Koronawirusowe zakażenia
Powodują zapalenie żołądka i jelit, przeważnie w okresie zimowym. W okresie oproszeń choroba szybko się szerzy i powoduje największe straty. W stadzie utrzymuje się około tygodnia. Śmiertelność rodzących się w tym czasie prosiąt osiąga 100%. Starsze tracą na masie, część z nich pada. Zaobserwować można przede wszystkim wymioty i biegunkę. Lochy mają mniej mleka. Chore należy poić i zastosować u nich głodówkę. Najlepiej dodatkowo nawadniać kroplówkami.
Grypa
Objawy zakażenia wirusem grypy zależą od takich czynników jak podtyp wirusa, warunki środowiskowe w jakich trzymane są zwierzęta, ich stanu fizjologicznego i odporności. Przeważnie występuje wysoka gorączka, do 42 stopni, apatia, niechęć do ruchu, zaburzenia oddychania i wypływ z nosa. Wchodząc do chlewni słychać napadowy kaszel świń. Bardzo szybko szerzy się w stadzie – wystarczy jedna doba aby zachorowało większość zwierząt. Upadki zdarzają się rzadko, a stado uwalnia się od choroby po tygodniu. Spadek odporności sprzyja wnikaniu innych drobnoustrojów, które mogą już powodować znaczniejsze straty.
Cirkowirusowe zakażenia
Skutki zakażenia zależą od fazy ciąży w jakiej ono nastąpiło. Zarodki ulegają resorpcji i dochodzi do powtórzenia rui. Płody przed 70-tym dniem ciąży ulegają mumifikacji. Po zakażeniu w późniejszym okresie występują przeważnie objawy drżączki u noworodków trwające kilka dni. Niedobór glukozy związany z nadmierną pracą mięśni prowadzi następnie do osłabienia i śpiączki.
czytaj dalej...
