Hodowla danieli – ciekawa alternatywa dla hodowli trzody i bydła
Świnia złotnicka pstra - popularna polska rasa odporna na choroby
Zobacz także
Świnia złotnicka pstra należy do polskich ras objętych Programem Ochrony Zasobów Genetycznych Świń Ras rodzimych. W 2011 roku oceniono 826 loch tej rasy. Świnie złotnickie pstre są utrzymywane w niewielkich gospodarstwach, są doskonale przystosowane do lokalnych warunków środowiska, gleb, pasz gospodarskich oraz chlewni z dostępem do wybiegów lub pastwisk.
Należy wymienić kilka zalet, które mogą zachęcić hodowców do zakupu świń tej rasy. Charakteryzują się przede wszystkim doskonałym instynktem macierzyńskim, wysoką plennością, odpornością na choroby i stres, długowiecznością oraz bardzo smacznym mięsem. Wadą, którą podkreślają hodowcy jest niska mięsność tuczników, która wpływa na obniżenie opłacalności produkcji. Istnieje realne zagrożenie wyginięcia świń złotnickich pstrych, ze względu na aspekty ekonomiczne hodowli.
Historia rasy
Rasa złotnicka pstra powstała w latach 1946-1949 poprzez krzyżowanie świń przywiezionych z okolic Wilna do województwa olsztyńskiego. Niewielkie stado składające się z kilkunastu loch i kilku knurów, trafiło do Zakładu Doświadczalnego w Złotnikach niedaleko Poznania, gdzie prowadzono selekcję konkretnych cech. Wtedy wyodrębniono świnie złotnickie białe i pstre. Początkowo zwierzęta były utrzymywane w okolicach województwa olsztyńskiego, ale po niedługim czasie rozpoczęto hodowle zarodowe w okolicach Poznania. Podczas doskonalenia rasy nie zwracano szczególnej uwagi na cechy związane z mięsnością czy pokrojem. Najbardziej chciano zachować specyficzny, złożony i unikalny zestaw genów.
Charakterystyka
Świnie złotnickie pstre mają bardzo charakterystyczny wygląd. Szczecina jest dość długa, biała, pokryta w 50% czarnymi plamami różnej wielkości. We wzorcu rasy niedopuszczalna jest inna barwa sierści np. ruda. Są średniego kalibru, mają harmonijną budowę, proporcjonalny tułów do głowy, uszy średniej wielkości spuszczone w stronę ryja. Część zadnia jest prawidłowo umięśniona, kończyny krótkie, ale grube i silne. Dorosłe knury ważą około 300 -350 kg, a lochy 200-300 kg.
Rozród
Lochy cechuje wysoka plenność. W jednym miocie rodzi się 8-10 sztuk prosiąt. Młode cechuje wysoka przeżywalność. Matki posiadają dobry instynkt macierzyński, przygniecenia prosiąt zdarzają się rzadko. Samice posiadają 12 sutków. Knury mają wysoki poziom libido, skuteczność krycia jest bardzo wysoka. Problemy podczas porodu zdarzają się sporadycznie. Lochy złotnickie pstre w porównaniu do innych ras rodzimych, bardzo późno dojrzewają płciowo. Pierwsze oproszenia następują dopiero w 14 miesiącu życia loszek.
Użytkowanie
Świnie złotnickie pstre są użytkowane w typie mięsno-słoninowym. Tuczniki i loszki cechuje średnie tępo wzrostu i wydajność rzeźna. Loszki wykazują 450 g dziennego przyrostu, a przy masie ciała 90 kg, wydajność rzeźna wynosi 48%. Mięso pochodzące od tych świń jest pozbawione wady PSE- wodnistości, jest smaczne i soczyste. Idealnie nadaje się do promowania rasy poprzez produkcję regionalnych wyrobów. Najlepsze wyniki wydajności i rozrodu osiągają w ekstensywnym systemie chowu.
Warunki utrzymania
Świnie ras rodzimych nie nadają się do ferm wielkotowarowych. Najlepiej adoptują się w małych gospodarstwach, korzystając z dostępu do pastwisk. Nie mają wysokich wymagań żywieniowych, ani dotyczących warunków utrzymania. Zadowalają się paszami gospodarskimi i produktami ubocznymi przemysłu rolno-spożywczego. Świnie złotnickie pstre są polecane przede wszystkim gospodarstwom prowadzącym produkcję systemem ekstensywnym, gospodarstwom ekologicznym oraz agroturystycznym.
Autor: mgr inż. Dorota Kolasińska
Bibliografia
- Ochrona zasobów genetycznych świń ras rodzimych – stan hodowli i wyniki oceny za rok 2011, Kraków 2012, Państwowy Instytut badawczy, 13-16
- Rasy zwierząt gospodarskich. Nowicki B., Jasek S., Maciejowski J., Nowakowski P., Pawlina E., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011, ISBN 978-83-01-16664-9, 162
- Chów i hodowla trzody chlewnej. Pod redakcją Rekiel A., Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2005, ISBN 83-7244-663-6, 10
- Przewodnik z hodowli i produkcji trzody chlewnej. Pod redakcją Rekiel A., Fundacja ROZWÓJ SGGW, Warszawa 1997, ISBN 83-86980-28-X, 8-13
- Hodowla i użytkowanie świń. Pod redakcją Grudniewskiej B., Wydawnictwo ART. Olsztyn, Olsztyn 1998, ISBN 83-87443-81-6, 142-144
