Wszystko, co trzeba wiedzieć o wentylacji i mikroklimacie w chlewni
Tuczarnia na głębokiej ściółce - wady i zalety systemu ściółkowego
Zobacz także
Tucz trzody chlewnej w Polsce prowadzi się głównie w systemie bezściołowym, ale coraz częściej słyszy się o powrocie do utrzymania świń na głębokiej ściółce. System ściołowy ma wiele zalet, najprawdopodobniej więcej niż wad, jednak ze względu na koncentrację produkcji, zwiększenie obsady i określone przepisami wymogi sanitarne wielu hodowców decyduje się na podłogi bezściołowe- rusztowe.
Głęboka ściółka na fermie utrzymującej tuczniki jest najbardziej korzystna dla samych zwierząt, natomiast dla hodowców problematyczna. Pojawia się konieczność zagospodarowania dużych ilości obornika, który jest często gromadzony nawet pół roku. Do wykorzystania całego wyprodukowanego obornika należy posiadać odpowiedni areał ziemi uprawnej.
Usuwanie obornika jest pracochłonnym zajęciem, ponieważ zastosowanie systemów automatycznie usuwających odchody jest prawie niemożliwe. Ferma stosująca system głębokiej ściółki powinna być wyposażona w spychacz czołowy. Podczas usuwania obornika w tuczarni nie mogą znajdować się zwierzęta, dlatego ten zabieg wykonuje się rzadko. Najczęściej po sprzedaży poszczególnych grup tuczników na rzeź. Dezynfekcja obiektu również może odbywać się dopiero kiedy zostanie całkowicie usunięty obornik.
Zalety tuczarni na głębokiej ściółce
Chów tuczników na głębokiej ściółce jest najbliższy naturalnym potrzebom behawioralnym świń. Fermentujący obornik tworzy warstwę izolacyjną, szczególnie ważną podczas chłodnych dni. Tuczniki zajęte ryciem i grzebaniem w świeżej słomie nie mają czasu na walki hierarchiczne i inne przejawy agresji takie jak wygryzanie ogonów lub kanibalizm.
W chowie ściołowym racice są mniej narażone na uszkodzenia, niż w chowie rusztowym. Rzadziej występują również odparzenia skórne i odgniecenia, wpływające na jakość tuszy. Zaletą chowu ściołowego jest zmniejszenie nakładów robocizny na codzienne mycie ruszt, ponieważ świeżą słomę dościela się codziennie, a obornik usuwa się raz w roku.
Wady tuczarni na głębokiej ściółce
Zwierzęta są w większym stopniu narażone na rozprzestrzeniające się bakterie kałowe, niż przy chowie rusztowym. Podczas usuwania obornika trzeba demontować części wygrodzeń i kojców, aby wjechać ciągnikiem z dołączonym spychaczem. W przypadku częstszego usuwania obornika niż dwa razy w roku, gospodarstwo powinno wyposażyć się w wyciągarki lub linie usuwające obornik poza budynek. Tego typu urządzenia są drogie i nierentowne w przypadku małych ferm.
Ogromną wadą systemu ściołowego jest bardzo duża produkcja gazów toksycznych, odorów wywołanych fermentacją obornika. W tuczarniach powinny być montowane wydajne systemy wentylacyjne.
czytaj dalej...
