![](/images/articles/560/3ef00f96feeab9a8a3af6402e9f8a5d4-chow-trzody-na-glebokiej-sciolce.jpg)
Różyca świń - choroba trzody chlewnej. Objawy i zwalczanie
Utrzymanie trzody chlewnej na głębokiej ściółce nie jest w Polsce systemem powszechnym. Hodowcy z wygody i chęci ograniczenia pracochłonności niektórych czynności takich jak zadawanie pasz czy usuwanie gnojowicy decydują się na szybkie i proste rozwiązania, w większości zmechanizowane i lub całkowicie zautomatyzowane. Chów trzody na głębokiej ściółce uniemożliwia zastosowanie niektórych pomocnych technologii wykorzystywanych np. w utrzymaniu rusztowym.
W chlewni na głębokiej ściółce wydziela się specjalistyczne sektory-kojce, indywidualne i/lub grupowe. W chlewni zwierzęta przebywają w grupie o tych samych potrzebach żywieniowych oraz podobnej masie ciała i stanie fizjologicznym. Kojce indywidualne wykorzystywane są tylko jako porodówki oraz pomieszczenia dla knura rozpłodnika (jeśli chlewnia nie korzysta z inseminacji).
W porodówce ściółka powinna być wymieniana po zakończeniu odchowu młodych (28-32 dni). Wyposażenie porodówki w słomę daje losze możliwość zbudowania gniazda i przyjęcie wygodnej pozycji podczas porodu. Ściółka powinna być dobrej jakości, niespleśniała i zawilgotniała. Porodówka i kojec dla knura powinny być oddzielone od reszty budynku szczelną ścianką. Kojec dla knura powinien znajdować się w bliskim sąsiedztwie loch grzejących się-luźnych, aby swoim zapachem stymulował ruję. Kojce grupowe stosuje się dla wszystkich grup technologicznych-tuczników, warchlaków, loch prośnych oraz luźnych.
Kojce z głęboką ściółką mają najczęściej wydzieloną część legowiskową i podniesioną o kilkadziesiąt centymetrów strefę paszową. W części paszowej znajdują się różnego rodzaju karmidła i poidła. Dla loch bardzo dobrym rozwiązaniem są stacje paszowe, które wydzielają paszę dostosowaną do potrzeb fizjologicznych, ale nie wszystkie chlewnie na nie stać.
W chlewniach na głębokiej ściółce można zastosować usprawnienie procesu żywienia poprzez zadawanie karmy paszociągami, które dozują paszę wprost do koryt lub karmników.
W chlewniach o głębokiej ściółce usuwanie obornika jest problematyczne, ponieważ z opróżnianego budynku należy wypędzić zwierzęta. Najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie wybiegów z bezpośrednim wyjściem z kojców na zewnątrz budynku. Nie zawsze jest to możliwe, a przepędzanie zwierząt jest silnym czynnikiem stresującym.
Z pomieszczenia należy usunąć wszelkie przegrody i zdemontować metalowe kojce. Obornik jest usuwany raz na pół roku ręcznie lub ciągnikiem wyposażonym w spychacz czołowy. Pomocne w sprzątaniu okazują się wózki i kolejki podwieszane. Na kolejki linowe należy szczególnie uważać w starych adaptowanych pomieszczeniach inwentarskich, w których konstrukcja budynku nie jest wzmacniana podczas modernizacji.
Obornik należy zmagazynować na płycie obornikowej o ściśle określonej przepisami powierzchni lub wywieźć na pole. Kolejny problem jaki może się pojawić w chlewniach na głębokiej ściółce to zagospodarowanie obornika w uprawach polowych. Produkcja obornika musi być adekwatna to areału pól uprawnych, aby nie doprowadzić do przenawożenia.
Chów na głębokiej ściółce jest najbardziej korzystny dla poprawy dobrostanu zwierząt, a hodowcy mają niestety mniej możliwości automatyzacji obsługi zwierząt, w związku z czym zwiększa się znacznie pracochłonność związana z usuwaniem obornika oraz codziennym dościelaniem słomą.
Autor: mgr inż. Dorota Kolasińska
Bibliografia:
Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!
Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska
Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl