Jak sadzić maliny? Odkrywamy sekrety sadzenia malin
Malina Polana - polski mieszaniec o bezkolcowych krzewach. Dowiedz się więcej!
Zobacz także
Malina Polana została wpisana do Krajowego Rejestru Odmian COBORU w 1991 r. Ciekawe jest to, że należy ona do grupy krzewów otrzymanych relatywnie niedawno względem odmian tradycyjnych. Mowa tutaj o roślinach dojrzewających jesienią i powtarzających swoje owocowanie, czyli obecnie bardzo cenionych. Polana pochodzi z krzyżówki odmian Heritage i Zeva Herbsternte, a za jej odkryciem stoi dr Jan Danek.
Opis
Odmiana ta rośnie średnio silnie, ale tworzy krzewy o wzniesionym pokroju i licznych odrostach korzeniowych. Wytwarza przy tym wiele sztywnych pędów o umiarkowanej długości, ale za to w miarę wyrównanych (ok. 1,5 m każdy). Zmieniają się one z zielonych za młodu w ciemnobrązowe w późniejszym wieku. Ważne jest to, że Polana jest praktycznie w ogóle pozbawiona kolców – w początkowej fazie może pojawić się niewiele słabych i haczykowatych cierni, ale zazwyczaj kończy się ciemnobrązowymi plamkami lub lekkimi wybrzuszeniami. Liście z kolei ubarwiają się na ciemnozielono, a ich powierzchnia jest gładka.
I jeszcze jedna istotna informacja: kwiatostany mają niezwykły potencjał, jeśli chodzi o zawiązywanie owoców. Najpierw ukażą się na pędach jednorocznych już w okolicach początku lipca, a następnie – w dolnych partiach tych samych pędów w kolejnym roku.
Owoce
Maliny zradzane przed ten krzew są pożądane przez konsumentów – rosną aromatyczne i smaczne, a oprócz tego mają piękny intensywnie czerwony kolor, a do tego wszystkiego charakteryzują się widocznym połyskiem. Są średniej wielkości (ok. 3,3 g), a kształtem przypominają rozszerzający się stożek. Składające się na nie pestkowce ściśle do siebie przylegają, co sprawia, że owoce te są zwarte i jędrne. Owoce Polany nadadzą się zarówno do bezpośredniego spożycia, jak i do celów przemysłowych. Trzeba jednak uważać, bo ich smak może się psuć pod koniec jesiennego dojrzewania.
Uprawa
Aby poprawić zdrowotność plantacji tej odmiany powinno się po zbiorach ścinać przy ziemi wszystkie pędy i tym samym rezygnować z plonu wczesnoletniego. Istotne jest także to, że Polana nie będzie wymagała podpór (w odróżnieniu od odmian letnich). Ogólnie preferuje się uprawę w rzędach wolnostojących z rozstawą 3,5 m × 0,5 m.
Zbiór
Maliny należące do tej powtarzającej odmiany dojrzewają na pędach tegorocznych już od połowy sierpnia, przy czym zbiory można prowadzić do późnej jesieni i pierwszych poważnych przymrozków, zaś na pędach zeszłorocznych – na przełomie czerwca i lipca. Ważne jest to, że pierwsze owocowanie będzie skutkowało obfitym plonem w porównaniu z tym na następny rok. Przykładowo w warunkach prawidłowej uprawy Polana może dać z hektara nawet kilkanaście ton malin.
Odporność
Późny okres dojrzewania Polany ma pozytywne skutki – wpływa na brak porażania owoców przez kistnika i kwieciaka. Oprócz tego jest ona praktycznie w ogóle niewrażliwa na zamieranie pędów oraz gnicie owoców, a także całkowicie wytrzymała na wirus krzaczastej karłowatości.
Autor: Dagmara Deska
Bibliografia:
- Czynczyk A., Lange E., Mika A. i in., Sadownictwo, Warszawa 2002, s. 423.
- Danek J., Uprawa maliny i jeżyny, Warszawa 2014, s.12, 26.
- Gwozdecki J., Bardzo słodkie maliny, „Ogrody”, nr 7/2006, s. 29–31.
- Klimek G., Sadownictwo, cz. 2, Warszawa 1997, s. 221.
- Król K., Nie tylko w kolorze malinowym, „Działkowiec”, nr 12/2009, s. 39.
- Pomologia, red. A. Rejman, Warszawa 1994, s. 548.
- Sadownictwo, red. S. A. Pieniążek, Warszawa 2000, s. 85–86.
