Malina Polka - poznaj jedną z najpopularniejszych polskich odmian i sposoby jej uprawy

1/2 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Malina Polka została wpisana do rejestru dopiero w 2003 r. Jak sama nazwa wskazuje, jest to odmiana typowo polska. Obecnie jest ona jedną z najpopularniejszych na rynku – przede wszystkim ze względu na swoje okazałe i smaczne owoce. Idealnie nada się zarówno do bezpośredniego spożycia, jak i znajdzie zastosowanie w przemyśle przetwórczym, szczególnie w produkcji dżemów, przecierów, ale i mrożonek.

Opis

Roślina ta będzie rosła raczej silnie i osiągnie wachlarzowaty pokrój. Poza tym wytworzy do kilkunastu w miarę wyrównanych pędów osiągających długości w granicach 1,5–1,8 m. Pokryją się one przy tym mało licznymi, ale dosyć dużymi kolcami. Liście ubarwią się na ciemny odcień zieleni, a ich powierzchnia będzie pomarszczona.

Owoce

Maliny zradzane przez Polkę są raczej duże – pojedynczy okaz waży ok. 4 g. Mają też wysoką zawartość ekstraktu, którą szacuje się na 9,4%. Ogólnie dosyć zwarte pestkowce złożą się na owoce o odrobinę wydłużonym kształcie i mocno czerwonym kolorze z widocznym połyskiem.

Uprawa

W przypadku tej odmiany zaleca się prowadzenie, w którym po owocowaniu będzie się wycinało wszystkie pędy. Ponieważ jest to krzew wolnostojący i niewymagający podpór, można go sadzić w rozstawie 3,5 m × 0,5 m. Trzeba jednak uważać, ponieważ pod koniec owocowania pędy mogą się pokładać pod ciężarem malin. Bez obaw można także zastosować uprawę przyspieszoną, czyli w szklarniach czy tunelach foliowych bądź okrywanie włókniną w gruncie.

Zbiór

Polka to odmiana jesienna powtarzająca, a zatem jej owoce zaczną dojrzewać na przełomie lipca i sierpnia i będą się nadawały do zbiorów przez okres kolejnych trzech miesięcy (do pierwszych poważnych przymrozków). Istotne jest to, że odmiana ta owocuje przede wszystkim na pędach tegorocznych. Wszelkich hodowców ucieszy z kolei informacja o tym, że maliny Polki charakteryzują się dużą wytrzymałością pozbiorczą.

Odporność

Należy bardzo uważać na odpowiedni poziom wilgotności gleby. W wypadku zbyt dużej zawartości wody w gruncie krzew ten może całkowicie zamierać. Oprócz tego odmiana ta jest trochę podatna na wirus krzaczastej karłowatości maliny, ale za to wykazuje niewielką skłonność do gnicia owoców czy zamierania pędów. Nie zaatakują jej też kwieciak i kistnik.

Autor: Dagmara Deska

Bibliografia:

Bogacz B., Uprawa maliny i malinojeżyny, „Mój Piękny Ogród”, nr 1/2007, s. 64.
Danek J., Uprawa maliny i jeżyny, Warszawa 2014, s.12, 25.
Gwozdecki J., Bardzo słodkie maliny, „Ogrody”, nr 7/2006, s. 29–31.
Król K., Nie tylko w kolorze malinowym, „Działkowiec”, nr 12/2009, s. 39.