Orka zagonowa – zasady najpopularniejszego sposobu orania gruntów

1/2 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Orka w rozorywkę (w rozgon)

Orkę w rozorywkę rozpoczyna się od prawej granicy zagonu. Technika ta polega na skręcaniu pługiem zawsze w lewo, na uwrociu dojeżdżając do lewej granicy zagonu i tam wykonując kolejny przejazd roboczy pługa, tak by kończyć orkę na środku składu. W ten sposób na środku pasa powstaje bruzda. Nawroty bezpętlowe wykonuje się na początku orki, a pętlowe – na koniec, a więc odwrotnie niż w przypadku orki w zgon. Ponadto pierwszą skibę odkłada się do środka pola (na caliznę), a właściwa orka w rozgon rozpoczyna się dopiero od drugiego przejazdu, dzięki czemu skiba ta zostaje umieszona w wyoranej bruździe wraz z następną skibą.

Orka kombinowana

Oba wyżej wymienione sposoby orki pozostawiają jednak wiele grzbietów i bruzd na powierzchni pola, jak również wymagają krótkich nawrotów. Sposobem na to, by je ograniczyć, jest wykonywanie orki kombinowanej, a więc częściowo w zgon, a częściowo w rozgon. Polega ona na zaorywaniu składów parzystych w rozorywkę, a nieparzystych w skład. Stosując orkę kombinowaną pętlową przy układzie składy parzyste – rozgon, na początku orki na środku wszystkich składów nieparzystych wyoruje się grzbiety i rozpoczyna orkę od pierwszego składu w zgon. Następnie przystępuje się do orki trzeciego składu również w zgon, potem drugiego w rozgon, piątego w zgon, czwartego w rozgon itd.

Wykonując orkę w kolejnych latach, należy pamiętać o zasadzie, by na poszczególnych składach orać na przemian – raz w zgon, raz w rozgon – a więc tam, gdzie była bruzda, powinien być grzbiet, i odwrotnie. Zaleca się unikać wykonywania orki na tę samą głębokość, bo sprzyja to powstawaniu podeszwy płużnej.

Autor: Justyna Czerwieniec

Bibliografia:

„Bez jałowych przejazdów” Grzeszczyk Krzysztof, [w:] „Tygodnik Rolniczy”, nr 37 (16 września 2011), s. 31-34.
Ciesielska Agnieszka, Niemczyk Hanna, Radecki Andrzej, Suwara Irena, Wysmułek Anna, „Podstawy rolnictwa”, wyd. REA, Warszawa 2008, str. 38-39.
Kężel Roman, Parylak Danuta, Zimny Lesław „Zagadnienia uprawy roli i roślin”, Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, Wrocław 1999, s. 102-105.
„Ogólna uprawa roli i roślin” pod red. prof. dr Jabłońskiego Bronisława, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1980, s. 158-166.
„Orać czy nie orać – oto jest pytanie” prof. Jaskulski Dariusz, [w:] „Tygodnik Rolniczy”, nr 12 (23 marca 2012), s. 28-31.
„Podstawy produkcji roślinnej”, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1999, str. 184-191.
„Produkcja roślinna” pod red. prof. dr hab. Gawrońskiej-Kuleszy Alicji, wyd. REA, Warszawa 2010, część I, str. 113-118.
„Produkcja roślinna” pod red. prof. Grzebisza Witolda, wyd. Hortpress, Warszawa 2012, cz. I, str. 232-236.