Orka zagonowa – zasady najpopularniejszego sposobu orania gruntów

Orka zimowa Orka zimowa

Orka należy do podstawowych zabiegów uprawy roli. Wykonuje się ją pługiem, który wycina skibę, czyli pas roli o odpowiedniej głębokości i szerokości, a następnie odwraca ją, kruszy i miesza. Ważne jest, że można ją wykonywać kilkoma sposobami, w zależności od kształtu i wielkości pola, rzeźby terenu, a także wielkości pługa. Orka może być więc zagonowa lub bezzagonowa. Najczęstszym sposobem zaorywania pola jest orka zagonowa, dlatego też przyjrzymy się jej bliżej.

Na czym polega orka zagonowa

Orka zagonowa to podstawowy sposób orania na terenach równinnych, na polach o kształcie prostokątnym lub kwadratowym. Wykonywana jest powszechnie stosowanymi pługami lemieszowymi, których korpusy odkładają skiby jednostronnie na prawo, dzięki czemu na środku każdego zagonu, w miejscu gdzie wyorywane są pierwsze skiby, powstaje grzbiet. Przed przystąpieniem do orki pole dzielone jest na mniejsze składy, czyli zagony o równej szerokości. W tym wypadku szerokość zagonu zależy od szerokości roboczej agregatu, długości pola i promienia nawrotu ciągnika z pługiem.

Ustalenie optymalnej szerokości składów jest ważne, bo gwarantuje lepszą wydajność i jakość orki – przy zbyt szerokich traci się dużo czasu na nawroty, przy zbyt wąskich jest większa liczba grzbietów i bruzd. W praktyce, ustalając odpowiednią szerokość zagonów, bierze się pod uwagę liczbę korpusów płużnych, licząc po 10 m na każdy korpus. Należy pamiętać również, że zawsze powinna ona być wielokrotnością szerokości roboczej pługa. Kierunek orki powinien być równoległy do dłuższego boku pola.

Rodzaje orki zagonowej

Orkę zagonową można wykonać dwoma technikami: orką w skład (w zgon) i orką w rozorywkę (w rozgon), a także metodą kombinowaną.

Orka w skład (w zgon)

Orkę w skład rozpoczyna się od wyorania grzbietu na środku pola. Następnie wszystkie skręty należy wykonywać zawsze w prawo, dokładając w ten sposób kolejne skiby do wyoranego grzbietu. Podczas kilku pierwszych przejazdów, orząc środkową część, wykonuje się nawroty pętlowe, później – bezpętlowe. W tej technice grzbiet znajduje się zawsze na środku pola, a na jego bokach powstają po dwie bruzdy. Orkę kończy się wyoraniem bruzd oddzielających poszczególne składy, tak by były możliwie najbardziej płytkie i proste. Jest to możliwe dzięki spłyceniu końcowych bruzd i wyoraniu przedostatniej jedynie na pół głębokości pozostałych. Niestety orka w składy ma swoje minusy – sprawia, że pole ma niewyrównaną powierzchnię, bo na środku składu orka jest najpłytsza. Utrudnia to przyszły siew, pielęgnację i zbiory roślin, które mają gorsze warunki rozwoju. Ponadto obsianą powierzchnię użytkową pola zmniejszają liczne bruzdy.

czytaj dalej...

ROŚLINY WCALE NIE TAKIE ZNANE! SPRAWDŹ SIĘ W NIECODZIENNYCH PYTANIACH

[1/10] Które drzewo w średniowiecznej Europie było czczone jako symbol boga piorunów?

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki