Piędzik przedzimek - szkodnik drzew owocowych i leśnych. Objawy i zwalczanie
Zobacz także
Piędzik przedzimek (Operophthera brumata) to motyl z rodziny miernikowcowatych. Atakuje ponad 100 gatunków roślin liściastych, jednak jego zdecydowanymi ulubieńcami są praktycznie wszystkie drzewa owocowe oraz takie drzewa liściaste, jak: buki, brzozy, lipy, leszczyny, dęby, graby, klony, wiązy, bez czarny, olsze czy wiciokrzewy. Najliczniej jednak występuje na drzewach typowo leśnych lub takich znajdujących się w bliskim sąsiedztwie lasów.
Opis szkodnika
Dorosłe osobniki różnią się między sobą – i tak też samica wygląda zupełnie inaczej niż samiec (dymorfizm płciowy). Najbardziej charakterystyczne dla piędzika są jednak formy zarówno samego jaja, jak i larwy.
Jaja: na samym początku mają odcień zielony, a z czasem stają się lekko pomarańczowe. Pokrywa je dobrze widoczna siateczka, która znajduje się na powierzchni błony płodowej (kosmówki). Są owalne.
Gąsienice: osiągają długość do 2,5 cm. Ich ciała są jasnozielone, a wzdłuż nich ciągną się białe paski. Mają one trzy pary odnóży tułowiowych oraz dwie pary odwłokowych – sprawia to, że wyginają się one na kształt odwróconej litery „u” i wyglądają, jakby za każdym poruszaniem się odmierzały ten sam dystans.
Samce: rozpiętość ich szarobrązowych skrzydeł przednich z ciemnymi falistymi liniami poprzecznymi może wynieść do 3 cm. Najważniejsze jest jednak to, że w ogóle je mają, co odróżnia je od samic.
Samice: ich skrzydła są zredukowane do długości ok. 3–5 mm, co sprawia, że nie potrafią latać. Mają natomiast bardzo długie odnóża, zapewniające dobrą przyczepność, oraz gruby odwłok, w którym przetrzymują jaja.
Cykl życia piędzika przedzimka
Piędzik przedzimek składa jaja zimowe w załamaniach kory w pobliżu pąków, najczęściej w górnej części korony drzewa. Mniej więcej na przełomie marca i kwietnia, choć częściej dopiero w kwietniu, z jaj wylęgają się gąsienice, które żerują około dwóch miesięcy (nawet do połowy czerwca) najpierw w pąkach, a później na rozwiniętych liściach. Następnie schodzą do ziemi, aby się przepoczwarzyć. Okazuje się jednak, że bardzo dużo i gąsienic, i poczwarek ginie na tym etapie rozwoju, ponieważ w glebie mogą zostać zaatakowane przez pasożytnicze błonkówki lub drapieżne chrząszcze kusakowate. W okolicach października osobniki, które przetrwały, przepoczwarzają się jeszcze w ziemi, po czym już rozwinięte motyle wydostają się na powierzchnię – zazwyczaj z nastaniem pierwszych chłodów. Lot samców trwa do początku grudnia. W tym czasie (październik i listopad) samice wdrapują się na górne partie korony, gdzie każda składa nawet do ok. 350 jaj. Co ciekawe, może to nastąpić w temperaturze ok. -10°C. W ciągu roku rozwinie się jedno pokolenie piędzika.
Objawy występowania
Gdy gąsienice tego szkodnika wydostaną się już na powierzchnię liści, zaczynają prząść. Doprowadza to do wyginania się blaszki liściowej na kształt podkowy. Następnie gąsienice te zaczynają wygryzać dziury między nerwami liści, po czym przechodzą na ich boczne i wierzchołkowe części. Okazuje się też, że mogą one wyjeść głębokie jamy zarówno w kwiatach, jak i zawiązkach owoców. Jeśli gąsienice piędzika wystąpią masowo, są w stanie doprowadzić nawet do gołożeru.
czytaj dalej...
