Przepiórki chińskie – ruchliwe ptaki o ciekawym upierzeniu. Doskonałe do przydomowej woliery

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Rozmnażanie

Przepiórka chińska dość łatwo rozmnaża się w niewoli. W naturze buduje gniazda na ziemi, w gęstych zaroślach, używając do tego celu traw i drobnych gałązek. Samica składa jednorazowo 4-6 jaj o masie do 10 g. Ich jasne, brunatno-zielone skorupki są brązowo bądź czarno nakrapiane. Kurka chętnie wysiaduje jaja i wodzi pisklęta.

Aby zwiększyć procent wylęgu, jaja od ptaków trzymanych w niewoli często zabiera się jednak do inkubatorów, a pisklęta odchowuje w skrzynkach, pod lampami. Optymalna temperatura w inkubatorze wynosi 17-18°C, a okres inkubacji trwa krótko, 16-17 dni. Po wykluciu pisklęta ważą zaledwie 3-5 g, co czyni je najmniejszym zagniazdownikami na świecie. Przez pierwsze 2-3 tygodnie powinny być trzymane w temperaturze 26-28°C, najlepiej w skrzynce, zakrytej od góry siatką i doświetlanej żarówką o mocy 40 W. Małe przepiórki karmi się mączką zwierzęcą i larwami mączlików, komarów, muszkami owocowymi, jajami kurzymi ugotowanymi na twardo, drobno posiekaną gwiazdnicą, tartą marchwią i makiem. Pożywienie wykładamy w płaskich naczyniach, a wodę – w zakrętkach od słoików. Do prawidłowego rozwoju pisklęta wymagają stosowania dodatków mineralnych dla kurcząt i indycząt. W czwartym tygodniu życia zaczynamy stopniowo wprowadzać do ich diety paszę dla dorosłych ptaków.

Młode przepiórki bardzo szybko rosną i zmieniają upierzenie. W wieku dwóch tygodni uczą się latać, a w szóstym tygodniu najczęściej są już w pełni upierzone i wybarwione jak osobniki dorosłe.

Autor: Małgorzata Długosz

Bibliografia:

Bejček V., „Ptaki wędrowne. Leksykon przyrody”, wyd. Delta, Warszawa 2004 r., s. 80-81.

Busse P. (red.), „Mały słownik zoologiczny. Ptaki”, t. 2, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990 r., s. 135.

Chvapil S., „Ptaki ozdobne. Leksykon przyrody”, wyd. Delta, Warszawa 2005 r., s. 6-10, 13, 15, 28-29.

Siewniak M., „Woliery” [w:] „Ogrody”, nr 10/1999 r., s. 68-69.

Svensson L., Ptaki. Przewodnik Collinsa, wyd. Multico, Warszawa 2008 r., s. 56.

Zdjęcie:

André Karwath, źródło: Wikipedia; licencja: CC BY-SA 2.5