Uprawa śliw – przedstawiamy wskazówki dotyczące prawidłowej pielęgnacji
Śliwa Amers – dorodne owoce to jej znak rozpoznawczy!
Zobacz także
- Odporna śliwa Opal – odmiana chętnie wybierana do przydomowych ogrodów
- Śliwa Renkloda Ulena zachwyca smakiem! Poznaj tę zielonoowocową odmianę!
- Śliwa Węgierka Dąbrowicka – polska odmiana często spotykana w przydomowych sadach. Co czyni ją popularną? Sprawdź!
- Śliwa Węgierka Wangenheima – stara niemiecka odmiana nie tylko na podkładki!
Śliwa Amers jeszcze jakiś czas temu znana była jako Mieszaniec 589007. Jest to amerykańska średnio późna odmiana będąca zapewne siewką z wolnego zapylenia śliwy Stanley. Uzyskała bardzo dobrą opinię handlową ze względu na swoje efektowne owoce nadające się do wszelkich możliwych celów – od bezpośredniego spożycia, przez przeznaczenie na susz i przetwory, po użycie ich do ciast. Chętnie będą ją hodować zarówno sadownicy towarowi, jak i działkowcy.
Drzewo
Odmiana ta rośnie średnio silnie. Można ją sadzić na ałyczy, siewce Wangenheima oraz na podkładce St. Julien A. Wybór którejś z tych opcji nie przyczyni się jednak do przyspieszenia owocowania, które nastąpi najprędzej w trzy lata od posadzenia i będzie obfite. Śliwa ta wytworzy początkowo koronę o kształcie stożka, jednak z wiekiem jej podstawa zacznie się rozszerzać. Będzie ona przy tym raczej luźna, bez tendencji do zagęszczania się.
Jako odmiana obcopłodna będzie potrzebowała obok siebie takich zapylaczy jak np. Bluefre, Čačanska Lepotica, Čačanska Najbolja.
Owoce
Dwie cechy, które najbardziej przyciągają konsumentów, to wielkość śliwek Amers oraz łatwość oddzielenia ich pestek od miąższu. Są to bowiem owoce niezwykle duże – ciężar jednej może wynieść nawet 60 g. Poza tym zachęcający jest także sam miąższ – pomarańczowy, zwarty i kwaskowatosłodki. Skórka z kolei ma kolor brunatnobordowy, przy czym jest wybarwiona nierównomiernie i pokryta fioletowoniebieskim nalotem woskowym.
Należy dodać, że niespełnienie kilku warunków może doprowadzić do tego, że pestka jednak nie będzie się chciała oderwać od miąższu lub nawet będzie się odłamywać w części przyszypułkowej. Wymogiem, który trzeba spełnić, jest zapewnienie drzewu dostatecznego dostępu do wody tak, żeby nie było narażone na okres posuchy.
Zbiór
Zebranie owoców zrodzonych przez tę odmianę może nastąpić pod koniec sierpnia, ale zazwyczaj jest to pierwsza dekada września. Najczęściej zbiera się je dwuetapowo, ponieważ przetrzymane okazy osiągają większe rozmiary. Okazuje się jednak, że są one mniej smaczne.
Poza tym trzeba bardzo uważać w trakcie samego procesu zrywania, ze względu na skłonność tych śliwek do uszkodzeń przyszypułkowych. Dobrze wtedy po prostu obrywać je łącznie z szypułkami. Przy wyborze daty zbioru nie kierujmy się też kolorem owoców, ponieważ nawet gdy są one całkowicie dojrzałe, mogą się nie do końca wybarwić.
Odporność
Duża wytrzymałość jest kolejną zaletą śliwy Amers – dobrze zniesie mróz, nie podda się szarce i większości innych chorób. Mimo wszystko jednak będzie potrzebowała intensywnej ochrony przed brunatną zgnilizną. Aby sobie z nią radzić, należy przed kwitnieniem zastosować przykładowo preparat Switch 62,5 WG (3 razy w sezonie co 10 dni). W okresie od końca maja do połowy sierpnia zaś opryskiwać nim sady naprzemiennie z fungicydami IBE (te z kolei stosujemy tylko w temperaturze powyżej 12°C).
Autor: Dagmara Deska
Bibliografia:
Czarnocka A. (red.), „Program ochrony roślin sadowniczych 2014”, wyd. Hortpress, Warszawa 2014 r., s. 134–138.
Hodun G., „Śliwy”, wyd. Działkowiec, Warszawa 2008 r., s. 9, 29.
Klimek G., „Sadownictwo”, cz. 2, WSiP, Warszawa 1997 r., ss. 118, 123.
Mika A., „Sad dochodowy”, wyd. Hortpress, Warszawa 2010 r., s. 221.
Sitarek M., „Uprawa śliw”, wyd. Plantpress, Kraków 2006 r., s. 52–53.
