Uprawa majeranku – aromatycznej rośliny przyprawowej znanej w każdej kuchni
Uprawa melisy – miododajnej rośliny leczniczej o cytrynowym zapachu
Zobacz także
Melisa lekarska (Melissa oficinalis L.) z rodziny wargowych – znana również jako matecznik, pszczelnik czy rojownik lekarski (od rojenia pszczół) – to pochodząca z wybrzeży Morza Śródziemnego roślina lecznicza i miododajna o charakterystycznym cytrynowym zapachu.
Znana jest od starożytności, ale uprawę melisy spopularyzowali zakonnicy, zwłaszcza benedyktyni i karmelici, którzy sporządzali z niej leki na różne dolegliwości. Obecnie kuliste krzaczki tej byliny stanowią ozdobę wielu polskich ogrodów. Melisa uprawiana jest również w pobliżu pasiek, jednak z czasem dziczeje.
Opis
Melisa to roślina trwała wyrastająca na wysokość do 50-60 cm. Jej łodyga jest prosta, czterokanciasta i miękko owłosiona, a rozgałęziające się pędy są sztywne i uniesione ku górze. Na nich umieszczone są naprzemianlegle jasnozielone owalne liście o ząbkowanych brzegach i widocznym unerwieniu, a na szczytach pędów znajdują się drobne wargowe kwiaty ułożone w nibyokółki.
Mogę one być koloru niebiesko-białego, żółto-białego lub liliowo-białego. Obfitują w nektar dostarczający pszczołom wartościowego pożytku. Ze względu na jej intensywny cytrynowy zapach i wybitną miododajność melisa jest niezwykle ceniona przez pszczelarzy, którzy nacierając nią ule, używają ją jako przynętę dla pszczół i do chwytania rojów.
Warunki uprawowe
W naszym klimacie do właściwego rozwoju potrzebuje ciepłych, słonecznych i osłoniętych od wiatru stanowisk. Wymaga gleb żyznych o wysokiej kulturze, dostatecznie wilgotnych i zasobnych w wapń. Udaje się na glebach gliniastych, bogatych w składniki pokarmowe. Melisa jest mało odporna na niskie temperatury i wrażliwa na mróz.
Uprawa
Melisę uprawia się z siewu nasion do gruntu, z rozsady lub przez podział starszych roślin. Uprawiając ziele z rozsady, nasiona wysiewa się do inspektu w połowie marca lub na rozsadnik w końcu kwietnia/na początku maja. Następnie rozsadę wysadza się z inspektu ok. 15 maja bądź z rozsadnika w czerwcu/lipcu. Należy sadzić melisę po deszczu, gdy ziemia jest wilgotna, a następnie obficie ją podlać.
Najczęściej sadzi się ją na rabatach w jednym rzędzie w formie żywopłotu lub pojedynczo w nasłonecznionych miejscach. Możliwa jest też jej uprawa balkonowa w skrzynkach lub doniczkach. Melisa lekarska kwitnie od czerwca do września. W jednym miejscu może pozostawać przed dwa-trzy lata.
Zbiór
W pierwszym roku uprawy otrzymuje się jeden zbiór melisy, w następnych latach melisę zbiera się dwu-, a nawet trzykrotnie w okresie wegetacji. Zbiór liści i ulistnionych pędów przeprowadza się pod koniec maja, gdy roślina jest w fazie tworzenia się pączków kwiatowych, ścinając pędy 5-10 cm nad ziemią. Kolejny pokos następuje pod koniec czerwca przed ukazaniem się pączków kwiatowych.
W sprzyjających warunkach można uzyskać również trzeci, sierpniowy zbiór, jednak powinien on być przeprowadzony na tyle wcześnie, by roślina zdążyła jeszcze odrosnąć przed zimą. Należy pamiętać, że zbiory muszą być przeprowadzane w suche, chłodne dni i w godzinach południowych, po obeschnięciu rosy, ponieważ zawartość olejku eterycznego w liściach jest wtedy najwyższa.
czytaj dalej...
