Pchełka rzepakowa – niepozorny szkodnik rzepaku czyha!
Chowacz podobnik – owad żerujący w łuszczynach rzepaku
Zobacz także
Stosując każdą z wymienionych metod należy uwzględnić wielkość plantacji i ewentualnie dodać większą ilość stanowisk obserwacyjnych. Jeśli ilość chrząszczy przekroczy próg ekonomiczności, zaleca się zastosowanie zwalczania chemicznego. Próg w przypadku chowacza podobnika to jeden chrząszcz na jednej roślinie, w przypadku licznego wystąpienia pryszczarka kapustnika – jeden chrząszcz na dwie rośliny.
Do chemicznych metod ochronnych zaliczane są zaprawy np. Chinook Plus 500 FS i Cruiser OSR 322 FS, które przy przeciętnej pogodzie chronią uprawy przed nielicznym pojawieniem się owadów i zwykle rozwiązują problem późniejszego używania insektycydów.
Zwalczanie chemiczne
Zabiegi chemiczne przeprowadza się po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości, najlepiej w okresie kwitnienia rzepaku, czyli w maju. Zawsze podczas tego typu działań należy wziąć pod uwagę ochronę owadów zapylających. Trzeba przy tym zaznaczyć, że chemiczne eliminowanie chowacza jest dość trudne, ponieważ szkodnik różnie reaguje na insektycydy, co spowodowane jest stopniowym uodparnianiem się na niektóre substancje. Z tego względu, ażeby uniknąć dalszego wzmacniania odporności owadów, bez względu na rodzaj insektycydu, który wybierzemy, jedną substancję aktywną powinniśmy zastosować na tej samej uprawie tylko raz w sezonie. Do substancji aktywnych należą: zeta-cypermetyna, beta-cyfltryna, deltametryna, etofenproks, bifentryna. Chowacz czterozębny bywa wrażliwy na środki takie jak: Decis Mega Alfazot Extra 100 EC, Alpha-Gold 100 EC, Dursban 480 EC, Ammo Super 110 EW, Bulldock 025 EC, Decis 2,5 EC, Fastac 100 EC, Fury 100 EW, Golden Alpha 100 EC, Karate Zeon 050 CS, Kung-Fu 050 CS, LambadaCe Z 050 CS, Mavrik 240 EW, Minuet 100 EW, Patriot 100 EC, Pilar-Alfacypermetryna 100 EC, Pilar-Lambada-Cyhalotryna 050 CS, Mospilan 20 SP, Proteus 110 OD, Rage 100 EW, Roztoczol Extra 050 CS, Sherpa 100 EC, Talstar 100 EC, Titan 100 EW, Trebon 30 EC.
W przypadku, gdy mamy do czynienia z silnym atakiem owadów, powinniśmy zdecydować się na silniejszą substancję, przy tym zawsze po wykonaniu zabiegu chemicznego w dalszym ciągu należy prowadzić monitoring i systematycznie zapisywać zebrane informacje tak, by skorzystać z notatek w przyszłych sezonach.
Autor: Helena Kędra
Bibliografia:
Bereś P., „Atlas szkodników roślin rolniczych”, wyd. Hortpress, Warszawa 2014 r., s. 90-91.
Budzyński W., Zając T., „Rośliny oleiste. Uprawa i zastosowanie”, PWRiL, Poznań 2010 r., s. 75-78
Gawrońska-Kulesza A., „Produkcja roślinna”, część 2, wyd. Rea, Warszawa 2010 r., s. 160-162.
Hers J., „Szczegółowa uprawa roślin”, PWN, Warszawa 1980 r., s. 360.
Jasińska Z. i Kotecki A. (red.), „Szczegółowa uprawa roślin”, tom II, Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, Wrocław 2003 r., s. 26-28.
Kalinowski M., „Pierwsze szkodniki zaraz po wysiewie” [w:] „Tygodnik Poradnik Rolniczy”, nr 33/2013 r., s. 22-23.
Mrówczyński M. (red.), „Integrowana ochrona roślin”, tom II, PWRiL, Poznań 2013 r., s. 197-210.
Mrówczyński M., Wachowiak H., „Integrowana ochrona roślin przed szkodnikami – część pierwsza” [w:] „Wiadomości rolnicze”, nr 3/2014 r., s. 26-27
Stefaniak E., „Wkrótce ruszą szkodniki” [w:] „Wiadomości rolnicze”, nr 2/2014 r., s. 22-23.
Węgorek P., Zamoyska J., „Problemy zwalczania szkodników w rzepaku – wiosna 2011” [w:] „Tygodnik rolniczy”, nr 16-17/2011 r., s. 34-35.
„Jak współpracują szkodniki” [w:] „Raport rolny”, nr 5/2006 r., s. 43-44.
