Siew pszenicy ozimej i jarej - norma wysiewu, termin i technika
Kiedy i czym najlepiej nawozić pszenicę ozimą? O tym musisz pamiętać!
Zobacz także
Pszenica ozima silnie reaguje na nawożenie mineralne i jest bardzo wrażliwa na niedobory fosforu i potasu. Najważniejsze jest jednak nawożenie azotem, ponieważ ten pierwiastek przyczynia się do zwiększania zawartości azotu w ziarnach, czyli wpływa na kształtowanie wartości wypiekowej pszenicy przeznaczonej na cele konsumpcyjne.
Fosfor i potas
Fosfor w uprawach pszenicy ozimej wpływa na szybkość wzrostu systemu korzeniowego, a co za tym idzie na zdolność roślin do pobierania wody i składników pokarmowych z gleby. Powoduje też zwiększenie plonów, ponieważ wpływa na wcześniejsze rozpoczęcie wegetacji roślin, ich szybki wzrost w okresie wiosennym oraz lepsze zaziarnienie się kłosów.
Potas jest pobierany przez rośliny w bardzo dużych ilościach. Wpływa na ich przezimowanie oraz zwiększa odporność na suszę poprzez kontrolowanie gospodarki wodnej. Jego niedobory mogą wpływać m.in. na liczbę opadania ziaren.
W zależności od przewidywanego plonu i zasobności gleby, dawki nawozów fosforowych i potasowych są zróżnicowane. Przy bardzo wysokiej zasobności i przewidywanym plonie 5–7 t/ha optymalne dawki będą wynosić 30–50 kg P2O5/ha i 50–60 kg K2O/ha. Przy bardzo niskiej zasobności gleby można zastosować 90–120 kg P2O5/ha i 100–120 kg K2O/ha.
Nawozy te można stosować pojedynczo lub w postaci wieloskładnikowej. Dopuszcza się użycie nawozów mieszanych, ale należy pamiętać o zachowaniu ich właściwej proporcji. Nawożenie pszenicy ozimej, niezależnie od zastosowanego rodzaju nawozu, należy wykonywać przedsiewnie, a dawek się nie dzieli. Nawozy po zastosowaniu należy płytko wymieszać z glebą.
Azot
Na strukturę plonu najsilniej wpływa azot, który przyczynia się do kształtowania odpowiedniej liczby ziaren w kłosie, masy 1000 ziaren i obsady kłosów na jednostce powierzchni. Ważna jest również zawartość azotu w ziarnie, ponieważ jest to podstawowe kryterium oceny jakości wypiekowej mąki pszennej. Ziarno przeznaczone do produkcji mąki ma odpowiednią jakość, jeżeli zawiera w swoim składzie 11,5–13% białka.
Dawki azotu również są uzależnione od przewidywanego plonu, stanowiska oraz odmiany. Mogą wynosić od 90 do 160 kg N/ha. Odmiany paszowe można nawozić dawką 90–140 kg N/ha, a odmiany o wysokiej jakości technologicznej w dawce 100–160 kg N/ha. W przypadku uprawy pszenicy ozimej na cele konsumpcyjne można zastosować podział dawek azotu na trzy części, jeżeli przekraczają one 100 kg N/ha. Możliwe jest to wtedy, gdy pszenica rośnie na dobrym stanowisku i ma zapewnione dobre warunki pogodowe.
Pierwszą dawkę należy zastosować przed ruszeniem wegetacji (35–50% dawki, czyli ok. 50–70 kg N/ha), drugą w fazie strzelania w źdźbło (30–35% dawki), a trzecią podczas kłoszenia (20–25% dawki). W przypadku uprawy pszenicy na cele paszowe lub pszenicy konsumpcyjnej na stanowiskach z niedostateczną ilością wody w połowie wiosennej wegetacji należy zastosować podział dawek na dwie części. Pierwszą dawkę stosuje się przed ruszeniem wegetacji (40–60% dawki), zaś drugą w fazie strzelania w źdźbło (40–60% dawki). Ilość nawozu powinna wynosić maksymalnie 90–100 kg N/ha.
Pierwsza dawka azotu wpływa korzystnie na liczbę źdźbeł produktywnych oraz na różnicowanie się kłosa. Ta dawka jest najbardziej plonotwórcza, ale należy pamiętać, że zbyt wysokie nawożenia azotem w tym okresie może powodować wydłużenie pierwszego i drugiego międzywęźla, co prowadzi do wylegania roślin i ich nadmiernego krzewienia. Jeżeli pszenica ozima została wysiana w optymalnym terminie to nawozy azotowe można zastosować z opóźnieniem, czyli w fazie pierwszego kolanka. W przypadku wykonania opóźnionego siewu pszenicy dawkę azotu stosuje się w okresie ruszania wegetacji wiosennej.
Drugą dawkę stosuje się dwa tygodnie przed kłoszeniem i ma ona na celu zapobieganie nadmiernej redukcji zawiązków kłosków, a także umożliwia wykształcenie dużego aparatu asymilacyjnego. Zbyt wczesne zastosowanie tej dawki może powodować wyleganie roślin i zwiększenie ich podatności na choroby.
czytaj dalej...
