Kura messa – doskonała, nieśno-mięsna krajowa rasa kur

Zobacz także

Równie istotna, co właściwa ilość białka w diecie, jest dbałość o gospodarkę wapniową. Młode kurki wykazują mniejsze zapotrzebowanie na wapń niż ptaki znajdujące się w końcowym okresie nieśności. Do 5. miesiąca życia nioski wykorzystują aż 50-60% wapnia z dawki paszowej, do 10. miesiąca – 40%, a na ostatnim etapie użytkowania – zaledwie 35%. Starsze ptaki wymagają więc paszy o większej zawartości wapnia (minimum 4%). Pamiętajmy, że w zbilansowanej diecie stosunek wapnia do potasu powinien wynosić 5:1. Dla gospodarki wapniowej niezwykle ważna jest też obecność witaminy D w organizmie. Kury syntetyzują ją pod wpływem promieni słonecznych, dlatego ptaki chodzące po wybiegu nie wymagają zazwyczaj podawania dodatków witaminowych – taka konieczności zachodzi jedynie zimą, gdy z przyczyn naturalnych nieśność spada.

Niezależnie od systemu karmienia, ptaki muszą mieć nielimitowany dostęp do świeżej, zimnej wody, spełniającej kryteria wody pitnej przeznaczonej dla ludzi. Nawet krótkotrwały niedobór wody, zwłaszcza w okresie upałów, może doprowadzić do zahamowania nieśności – każde jajo składa się bowiem w 65% z wody.

Autor: Małgorzata Długosz

Bibliografia:

Estermann M.-T., Kury, gęsi, kaczki. Poradnik hodowcy, Wydawnictwo RM, Warszawa 2009 r., ss. 19-21, 26, 28-30, 34-36.

Fournier A., „Kury. Poradnik hodowcy”, Wydawnictwo RM, Warszawa 2008 r., s. 64-69.

Jankowski J. (red.), „Hodowla i użytkowanie drobiu”, red. PWRiL, Warszawa 2012 r., s. 292-294.

Nałęcz-Tarwacka T. (red.), „Produkcja zwierzęca”, cz. III, wyd. Hortpress, Warszawa 2006 r., ss. 275-277, 344-346, 351-352.

Peitz B. i L., „Hodowla kur”, Wydawnictwo RM, Warszawa 2009 r., s. 31-41.

Szulc T. (red.), „Chów i hodowla zwierząt”, UPW, Warszawa 2005 r., ss. 415-416, 431-434.

Świerczewska E., Stępińska M., Niemiec J., „Chów kur”, Fundacja Rozwój SGGW, Warszawa 1999, ss. 22-23, 27-29, 34-35, 40-41, 67-75.