Kury zielononóżki kuropatwiane – polska, ceniona rasa kur

Kura zielononóżka Kura zielononóżka (po lewej)

Zielononóżki kuropatwiane należą do programu ochrony zasobów genetycznych i polskich ras rodzimych. Idealnie nadają się do ekologicznego chowu (produkcja tzw. „zerówek”), który jest coraz bardziej rozpowszechniany w Polsce, ze względu na zainteresowanie konsumentów pochodzeniem jaj i dobrostanem zwierząt. Jednak najczęściej zielononóżka utrzymywana jest w systemie wolno wybiegowym (oznaczonym numerem 1 na opakowaniach jaj).

Zielononóżki kuropatwiane zostały wyodrębnione jako oddzielna rasa w XIX wieku. Hodowcy zwrócili na nie uwagę ze względu na zielone, charakterystyczne nogi, dobre przyrosty, szybkie opierzanie piskląt i doskonałe wykorzystywanie naturalnych żerowisk. W gospodarstwach ekologicznych hodowane są rasy przystosowane do lokalnych warunków środowiska, odporne na choroby i niezbyt wymagające.

Wygląd

Kura średniej wielkości, o dwukierunkowym typie użytkowości (mięsny i nieśny). W dwudziestym tygodniu życia kura powinna osiągnąć 2 kg masy ciała, kogut 2,4‒3,0 kg. Korpus średniej wielkości, dość nisko osadzony, delikatnie pochylony. Na niedużej głowie znajduje się pojedynczy grzebień, czerwone zausznice i policzki. Tęczówka oka jest barwy pomarańczowej.

Nazwa kury, wynika z charakterystycznych cech ubarwienia nóg oraz piór. Zielononóżka ma w naskórku żółty barwnik, a w skórze właściwej czarny, dzięki czemu optycznie wydaje się, że skoki kury są w odcieniach zieleni. Barwa zmienia się wraz ze wzrostem nieśności ‒ u kur, które osiągnęły już szczyt nieśności skoki mogą stać się nawet brudnoszare.

U Zielononóżki występuje bardzo widoczny dymorfizm płciowy pod względem upierzenia. Kury są szarobrązowe, na piersi i wokół szyi pióra są jaśniejsze. Koguty mają imponujące, kolorowe upierzenie. Pierś i ogon są czarne, grzbiet brązowo-rudy, sierpówki ogona są podwinięte i mają ciemnozielony pobłysk. Pisklęta natomiast mają grube brązowe i ciemnożółte pręgi na grzbiecie.

Nieśność i jaja

Zielononóżki mają średnią nieśność w ciągu roku na poziomie 160‒180 sztuk. Jaja mają około 58 g i białe lub kremowe zabarwienie. Kury wchodzą w nieśność w 20 tygodniu życia. Kury bardzo chętnie wysiadują zapłodnione jaja i wodzą za sobą wyklute pisklęta. Kurczęta szybko rosną i prawidłowo się opierzają.

Obsada i budynki

W chowie ekologicznym powierzchnia pomieszczeń, w których utrzymywane są kury nieśne, nie może przekraczać 1600 m2, a maksymalna obsada to 3000 sztuk. Na 1 m2 przypada 6 sztuk dorosłego drobiu.

W wyposażeniu budynku dla kur powinny znajdować się szafy gniazdowe lub pojedyncze gniazda na ściółce, grzędy ułatwiające dostęp do piętrowych szaf, dostateczna ilość karmideł i poideł przeliczona na liczbę sztuk. Dodatkowo w budynku powinno być grzebalisko, w którym rozsypuje się ziarno. W zimie hodowca powinien zadbać o wydzielenie miejsca w kurniku na kąpielisko z czystym piaskiem. W budynku bardzo istotne są okna, czyli źródła naturalnego światła (szczególnie zimą) oraz dostęp do wybiegów.

W chowie ekologicznym istotne jest zapewnienie ptakom dobrostanu tak, aby mogły przejawiać zachowania behawioralne tj. grzebanie, poszukiwanie naturalnego pożywienia, kąpiele piaskowe i słoneczne.

czytaj dalej...

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki