Woliera dla kur i innego drobiu. Konstrukcja i wyposażenie

Woliera dla kur Woliera z kurami

Wolierowy system utrzymania kur jest alternatywą hodowlaną dla małych gospodarstw. Chów w wolierze nie jest nastawiony na zyski i wysoki obrót, ale na wybudowanie estetycznie wyglądającej ozdoby polskich podwórek wiejskich. W wolierze obsada ptaków jest mniejsza, klatka posiada różne urozmaicenia i zapewnia swobodę ruchu.

Lokalizacja

Woliera powinna być usytuowana w miejscu osłoniętym od bezpośredniego wiatru, z dala od drogi, w zacisznym, spokojnym miejscu. W okolicy woliery nie mogą rosnąć duże drzewa, ponieważ gałęzie podczas rozrostu uszkadzają konstrukcję pomieszczenia.

Konstrukcja woliery

Woliera posiada dwuczęściową budowę. Składa się z części osiatkowanej i pomieszczenia z otworem wejściowym umożliwiającym schronienie ptakom podczas niekorzystnych warunków środowiska. Często woliery przylegają do zaadoptowanych budynków, w których również wykonuje się małe drzwiczki wejściowe. Część ażurowa może mieć kształt zbliżony do kwadratu, prostokąta lub koła, inwencja twórcza zależy od wizji i funduszy hodowcy.

Woliera powinna posiadać podmurówkę, lub siatkę wkopaną na 50 cm w ziemię, tak aby uniemożliwić dostęp do kur niechcianym drapieżnikom takim jak psy, tchórze, lisy i szczury.

Podłoga w wolierze może być wylana betonem, ale zaleca się raczej naturalne podłoże czyli ziemię, porośniętą trawą i drobnymi zakrzaczeniami. Zaletą podłogi betonowej jest łatwe sprzątanie i dezynfekcja.

Podłoże powinno umożliwiać wsiąkanie lub zlewanie wody (rurki i rynienki w podłodze betonowej) nagromadzonej po ewentualnych obfitych opadach.

Siatkę naciąga się na drewniane lub metalowe słupki. Oczka siatki nie mogą być większe niż 1,5 na 2,5 cm. Większe oczka stwarzają niebezpieczeństwo przedostawania się innych gatunków ptaków do woliery (wróble). Ptaki spoza klatki mogą być źródłem chorób pasożytniczych, bakteryjnych i wirusowych. Kury zarażają się poprzez paszę i wodę zabrudzoną odchodami innych ptaków.

Daszki woliery zazwyczaj wykonuje się pod kątem oraz z materiału ułatwiającego spływ nadmiaru wody i samoistny spad śniegu. Daszek montuje się w taki sposób, aby woda wylewała się z dala od podłoża woliery.

Kury mogą być utrzymywane w wolierze o wysokości 200-250 cm.

Do części ażurowej woliery przyłączony jest tzw. schron. Pomieszczenie zabezpieczające ptaki przed zimnem, deszczem i śniegiem. Zazwyczaj służy kurom jako miejsce do spania oraz znoszenia jaj.

Ściany powinny być wykonane z mocnego materiału np. drewna. Jeżeli domek będzie umieszczony bezpośrednio na ziemi, to należy go podmurować. Podmurówka zapewnia w nocy bezpieczeństwo kurom, przed wejściem do środka niepożądanych zwierząt.

Budynek może posiadać okna, dzięki którym hodowca będzie mógł zajrzeć do środka bez potrzeby wchodzenia do wnętrza.

Hodowca powinien mieć swobodny dostęp do woliery oraz domku lub budynku poprzez drzwi. Wejście w jednej i drugiej części ułatwią codzienne czynności typu; zadawanie paszy i ewentualny zbiór jaj.

Wyposażenie

W części ażurowej powinny znajdować się karmidła i poidła, a ich ilość musi być dostosowana do liczebności utrzymywanych ptaków. Należy pamiętać o wodzie, która podczas zimy może zamarzać w poidłach, w takim przypadku trzeba przenieść je do części obudowanej.

 W wolierze należy umieścić różnego rodzaju korzenie, pnie, gałęzie i żywe rośliny takie jak jarzębina, dzika róża, porzeczka, sumak octowiec, bukszpan lub jałowiec. Można stosować wiele innych krzewów, ale należy w pierwszej kolejności sprawdzić czy owoce lub liście nie są toksyczne dla kur. Zaleca się obsadzenie wnętrza woliery tańszymi i odporniejszymi gatunkami roślin. Aby zwiększyć komfort kur, w jednym z rogów woliery można urządzić grzebalisko wysypane drobniutkim, suchym piaskiem, popiołem i wapnem. Grzebalisko ma za zadanie usuwanie kurzych insektów oraz oczyszczanie piór podczas codziennych kąpieli. Dla dodania estetyki na zewnątrz woliery można posadzić wartościowe i mniej odporne krzewy i kwiaty.

W budynku dobudowanym do woliery montuje się grzędy i gniazda. Jeden i drugi element powinien być ilościowo dopasowany do liczby kur. Grzędy mogą być wykonane z drewna lub metalu, mogą być samodzielną konstrukcją lub przylegać do gniazd. Gniazda w budynku mogą mieć różną budowę.

Można wykorzystać system szaf gniazdowych używanych w chowie ściółkowym. Szafy gniazdowe są ustawione wzdłuż ściany kurnika, najniższe piętro powinno być około 50 cm nad podłogą. Szafy zazwyczaj składają się z kilku kondygnacji. Każda z nich powinna posiadać grzędę ułatwiającą wejście kur do gniazda. Przy częstym zbiorze jaj, jedno gniazdo wystarcza na 5-6 kur. Najlepszą wyściółką wnętrza szaf jest słoma. Należy ją często wymieniać ze względu na zabrudzenie, zawilgocenie i możliwość rozwijania się drobnoustrojów i roztoczy.

Gniazda można również wykonać z różnego rodzaju materiałów; skrzynek drewnianych po owocach, z beczek i innych elementów dostępnych w gospodarstwie.

czytaj dalej...

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki