Wybieg dla kur - przedstawiamy, jak go najlepiej zaprojektować, ogrodzić i urządzić

1/6 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Ani przydomowy chów drobiu na własne potrzeby, ani ekologiczna produkcja mięsa i jaj na sprzedaż, nie powiodą się bez odpowiedniego wybiegu dla kur. Podpowiadamy, jak go zaprojektować, ogrodzić i urządzić w taki sposób, żeby zapewnić ptakom maksymalne bezpieczeństwo i komfort.

Wybór terenu pod wybieg

Kury najchętniej grzebią w pobliżu kurnika, dlatego z czasem jego okolica zmieni się w klepisko. Podczas deszczu w dołkach wygrzebanych przez ptaki powstają kałuże z błotem, w których rozwijają się szkodliwe drobnoustroje, m. in. pasożyty wywołujące kokcydiozę. Aby zminimalizować ryzyko choroby, warto wybrać na wybieg teren o łagodnym spadku, skąd woda będzie łatwo odpływać. Jeśli przestrzeń, którą mamy do zagospodarowania, jest niewielka, warto zastanowić się nad wybetonowaniem wybiegu, co znacznie ułatwi utrzymanie go w czystości.

Powierzchnia wybiegu

Według zaleceń sformułowanych dla właścicieli gospodarstw ekologicznych, wybieg powinien być wystarczająco duży, by na jedną nioskę przypadało 4 m² powierzchni, a w przypadku kurcząt przeznaczonych do tuczu – minimum 2,5 m². Wielkość wybiegu należy dostosować nie tylko do liczebności stada, ale również do rasy ptaków, które mamy zamiar hodować. Kury ras olbrzymich, takie jak brahmy, kochiny i orpingtony, są mniej ruchliwe od energicznych zielononóżek, dlatego w razie konieczności zadowolą się mniejszą przestrzenią. Warto jednak pamiętać, że im większy obszar poświęcimy na wybieg, tym łatwiej będzie utrzymać go w dobrym stanie. Na dużej przestrzeni, na której na jednego ptaka przypada co najmniej 10 m², kury nie niszczą całej roślinności i znajdują więcej pożywienia, co pozwala ograniczyć wydatki na paszę. Jeśli nie mamy takich możliwości, godnym polecenia rozwiązaniem jest podział wybiegu na dwie części, z których ptaki będą korzystać przemiennie. Pozwoli to na regularną dezynfekcję podłoża i przyspieszy odrastanie darni.

Ogrodzenie

Aby nasze stadko mogło bezpiecznie przechadzać się po wybiegu, należy postawić wokół niego ogrodzenie – najlepiej na fundamencie o głębokości minimum 50 cm, z podmurówką wysoką na 30 cm. Wysokość ogrodzenia, podobnie jak powierzchnia wybiegu, zależy od rasy kur – nioski typu lekkiego zazwyczaj dobrze latają, dlatego do ich chowu potrzebne są wyższe ogrodzenia (150-200 cm), niż w przypadku ptaków dużych i ciężkich, którym wystarczą nawet metrowe płotki. Miniaturki i karzełki, obdarzone często ognistym temperamentem, zaleca się trzymać w wolierach.

Urządzenie wybiegu

Kury należy wypuszczać na wybieg zawsze, kiedy tylko pogoda temu sprzyja – to znaczy gdy nie pada deszcz i nie panuje mróz. Ponieważ ptaki chętnie spędzają na świeżym powietrzu całe dnie, powinny mieć dostęp do poidła i karmideł – najlepiej osobnych na paszę suchą oraz mokrą. Dobry wybieg to taki, na którym rosną możliwie równomiernie posadzone drzewa i krzewy, zapewniające kurom schronienie przed słońcem, deszczem i silnym wiatrem. Gatunki odporne na dziobanie to tuja, bukszpan i świerk. Jeśli na wybiegu znajdzie się dodatkowo kompostownik i zadaszona piaskownica (koniecznie zabudowana przynajmniej z dwóch stron), ptaki będą niszczyły darń mniej intensywnie.

Autor: Małgorzata Długosz

Bibliografia:

Bombik E. i inni, Produkcja zwierzęca, cz. 3, REA, Warszawa 2010, s. 34, 37.
Estermann M.-T., Kury, gęsi, kaczki. Poradnik hodowcy, Wydawnictwo RM, Warszawa 2009, s. 40-42.
Kożuszek R., Modne piórka, „Kwietnik”, nr 8/2003, s. 52-54.
Peitz B. i L., Hodowla kur, Wydawnictwo RM, Warszawa 2009, s. 38-41.
Produkcja zwierzęca, cz. III, red. T. Nałęcz-Tarwacka, s. 351-352.