Żywienie kur niosek: Jak i czym karmić kury nioski?

Żywienie kur niosek Kury nioski

Kury należą do drobiu grzebiącego, podobnie jak indyki, perlice i przepiórki. Specyfika żywienia tego gatunku zwierząt wynika ze szczególnej budowy układu trawiennego i sposobu przyjmowania pokarmu. Ptaki nie mają warg ani zębów pomagających w pobieraniu i wczesnej obróbce cząstek pokarmowych. Do tego celu służy tylko dziób. W odróżnieniu od innych gatunków posiadają wole, czyli uchyłek przełyku pełniący funkcję magazynu pokarmu, gdzie ulega on namoczeniu. Żołądek składa się z dwóch części. W gruczołowej następuje wydzielanie kwasu solnego biorącego udział w trawieniu. Część mięśniowa za to służy do rozcierania treści pokarmowej. Cechą różniącą ptaki od innych zwierząt jest także posiadanie dwóch jelit ślepych.

W żywieniu kur niosek głównym składniki pasz stanowią zboża. Są pokarmem smacznym i łatwostrawnym dla tego gatunku. Jest to pasza treściwa o niskiej zawartości białka, za to zapewniająca pokrycie zapotrzebowania na energię ze względu na dużą zawartość węglowodanów, głównie w postaci skrobi. 

O wartości odżywczej białka w paszy decyduje jego skład. Cząsteczki białka zbudowane są z połączonych ze sobą aminokwasów. Wartość odżywcza białka zbóż jest niska. Miernik ten określa możliwości wykorzystania białka z pokarmu do budowania białek własnych organizmu. Zboża nie zawierają dostatecznej dla kur ilości aminokwasów lizyny i metioniny. Pszenica ma małą zawartość leucyny i izoleucyny. Żyto jest za to ubogie w tryptofan i treoninę. Dlatego pasze przemysłowe wzbogacane są o te dodatki. Dobre wykorzystanie białka zadanego z paszą zależy nie tylko od jego składu aminokwasowego, lecz także od zdolności ich wchłaniania z przewodu pokarmowego. Wpływ na to mają właściwości fizyczne (śrutowane czy gniecione stają się łatwiej dostępne dla enzymów trawiennych) i chemiczne paszy (np. dostateczna podaż energii niezbędnej do wbudowywania białka w struktury własne organizmu).

Jęczmień i żyto zawierają substancje antyodżywcze zmniejszające strawność pokarmu. Wchodzą one w reakcje z istotnymi składowymi paszy uniemożliwiając ich wykorzystanie przez drób. Żywienie kur niosek żytem nie jest więc zalecane. Może prowadzić nawet do biegunek.  Pszenżyto zawiera więcej aminokwasu lizyny niż pszenica, a mniej substancji antyżywieniowych niż żyto.

Zboża, poza owsem i kukurydzą, zawierają mało tłuszczu. Bogactwo substancji tłuszczowych w kukurydzy sprawia, że jej znaczny udział w dawce pokarmowej może przyczyniać się do otłuszczenia niosek. Wpływa za to na korzystne, intensywne zabarwienie żółtka. Ma też najwyższą wartość energetyczną ze wszystkich zbóż. 

Ziarna zawierają też niewielką ilość włókna co ma pozytywny wpływ na strawność. Wyjątek stanowi tu owies, który cechuje się dużą zawartością włókna zawartego przede wszystkim w łuskach. Zboża są słabym źródłem witamin, choć owies dobrze uzupełnia witaminy z grupy B.

W żywieniu kur niosek można stosować także otręby. Te z pszenicy znajdują się w mieszankach granulowanych. Tak przetworzone zapewniają większą strawność pokarmową. Uzupełniają dawkę w białko i związki mineralne. Otręby żytnie z kolei zawierają zbyt dużo substancji antyżywieniowych.

Śruty poekstrakcyjne pozyskiwane z nasion roślin oleistych stanowią bogate źródło białka, przy niewielkiej zawartości włókna. W żywieniu kur niosek najpopularniejsza jest śruta sojowa. Śruta poekstrakcyjna rzepakowa może być z powodzeniem wprowadzona pod warunkiem, że jest dobrej jakości. Zwiększenie jej udziału w paszy ponad zalecane normy może skutkować składaniem jaj mniejszych, o przykrym zapachu i z krwistymi śladami na żółtku. Śruta z pełnych nasion jest za to bogatym źródłem fosforu i siarki dla niosek. W miarę dostępności można wykorzystać także słonecznikową, ale ma ona więcej włókna zmniejszającego strawność białka. Śruty poekstrakcyjne mogą stanowić około 20% zawartości paszy.

Rośliny okopowe rzadko stosuje się w hodowli kur niosek. Mają jednak pewne znaczenie w niewielkich, przyzagrodowych hodowlach. Można podawać  ziemniaki gotowane lub parowane i startą marchew.

Naturalnym dodatkiem do paszy zwiększającym jej walory odżywcze są drożdże. Wzbogacają paszę w wysokiej jakości białko i dostarczają witamin i minerałów.

Susz z młodych zielonek ma znaczenie w żywieniu kur niosek jako składnik poprawiający zabarwienie żółtka. Powinien zawierać posiekaną lucernę, koniczynę i pokrzywę.

Jako źródło białka zwierzęcego można wykorzystać odtłuszczone mleko w proszku lub suszoną serwatkę.  W skład mieszanek przeznaczonych dla niosek wchodzą często mączki rybne, które mogą jednak przyczyniać się do nieprzyjemnego zapachu jaj.

Celem doboru optymalnego programu żywieniowego kur niosek jest osiągnięcie jak największej nieśności w stadzie. Jaja powinny cechować się smakowitością, neutralnym zapachem i być odpowiednich rozmiarów. W przypadku jaj lęgowych muszą one mieć predyspozycje do prawidłowego rozwoju zarodka znajdującego się w środku. Współczesne kury nioski wcześnie uzyskują dojrzałość i cechują się intensywnym wzrostem.  

Wyróżnia się dwa okresy żywieniowe w hodowli niosek towarowych

- okres odchowu obejmujący ptaki do 16 tygodnia życia

- okres nieśności dla kur powyżej 17 tygodnia życia

czytaj dalej...

Dodaj komentarz

Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!

Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska

Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl

Newsletter

Fundusze Europejskie – dla rozwoju innowacyjnej gospodarki