Uprawa wyki – doskonałej rośliny paszowej i zielonki! Oto nasze wskazówki!

1/6 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Wyka siewna (forma jara) to roślina strączkowa uprawiana w Polce od dawna, bo już od czasów prehistorycznych. Wyka kosmata (forma ozima) zaś to stosunkowo młoda roślina na naszych polach, uprawiana jest od przeszło 100 lat. Rośliny te nie są tak popularne jak groch, łubin czy bobik, lecz ostatnimi czasy zyskują coraz większe zainteresowanie. Warto dodać, że od 2010 r. przyznawane są dopłaty dla rolników uprawiających rośliny strączkowe, w tym wykę siewną. Wszelkie informacje dostępne są na stronie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Podobieństwa i różnice

Oba gatunki wyki mają niskie wymagania cieplne – kiełkują już w 2–4°C, znoszą lekkie przymrozki. Dość wolno wschodzą, przez co pole, na którym rosną łatwo i szybko staje się zachwaszczone. Wyki uprawia się na pasze w plonie głównym, częściej jednak jako zasiew zielonkawy na pasze lub na zielony nawóz. Dają delikatną zielonkę, gdyż ich łodygi są cienkie, a liście drobne. Słoma stanowi wartościową paszę o wysokiej zawartości białek, tłuszczu i popiołu.

Wyka siewna ma większe nasiona od wyki kosmatej, są one bardziej różnorodnego kształtu i barwy. Ponadto jej strąki są dłuższe i zawierają większą liczbę nasion, choć są bardziej podatne na pękanie od krótszych strąków wyki kosmatej. Oba gatunki, zresztą jak inne rośliny strączkowe, żyją w symbiozie z bakteriami brodawkowymi, poprawiającymi strukturę gleby i wzbogacającymi ją w azot.

Wyka siewna

Ma większe wymagania glebowe, najlepiej rośnie na zwięzłych i zasobnych w składniki pokarmowe glebach o dobrych stosunkach wodnych – mogą to być kompleks pszenny bardzo dobry i dobry lub k. żytni bardzo dobry. Jej dość duże wymagania wodne są spowodowane słabo rozwiniętym, płytkim systemem korzeniowym, przez co ma trudności z pobieraniem wody przez cały okres wegetacji. Wrażliwa jest również z tego powodu na susze, szczególnie podczas zawiązywania pąków kwiatowych i kwitnienia.

W krajowym rejestrze znajdują się 4 odmiany wyki siewnej, są to: Hanka, Ina, Jaga oraz Kwarta. Odmiany te różnią się między sobą wyglądem nasion (barwą i wielkością), plennością, podatnością na choroby oraz zawartością poszczególnych związków w nasionach. Wyka siewna uprawiana jest głównie na zielonkę i na nasiona. Niegdyś zawierała duże ilości gorzkiego, groźnego dla zwierząt* glikozydu (wicjanina), lecz prowadzone metody hodowlane doprowadziły do powstania nowych odmian ze śladową ilością tego związku.

* Wicjanina w przewodzie pokarmowym zwierząt hydrolizuje do glukozy i toksycznego cyjanowodoru.

Wyka kosmata

Jest to jedyna roślina strączkowa zimująca, nie trzeba więc tłumaczyć, że nie jest wrażliwa na mrozy i przymrozki. Ma nie tylko małe wymagania cieplne, ale i glebowe – rośnie nawet na glebach piaszczystych o odczynie lekko kwaśnym.

Może stanowić wysokobiałkowy pokarm zwierzęcy (z nasion), lecz zawiera niebezpieczne dla zwierząt alkaloidy. Wykorzystywana jest najczęściej w mieszance z żytem, także w tzw. mieszance gorzowskiej. W krajowym rejestrze znajduje się jedna odmiana – Rea.

czytaj dalej...