Wapnowanie gleby i trawnika - odczyn, termin, zalety i zasady

1/3 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Większość roślin do prawidłowego wzrostu wymaga lekko kwaśnego odczynu gleby, zbliżonego do obojętnego. Tylko nieliczne gatunki dobrze rosną w kwaśnym i bardzo kwaśnym podłożu. Większość roślin nie może w nim prawidłowo pobierać składników pokarmowych. Niskie pH bardzo często wiąże się z niedoborami fosforu, potasu i magnezu w glebie. W celu podwyższenia odczynu podłoża przeprowadza się wapnowanie. Zabieg ten jest bardzo ważny, jednak zawsze należy go poprzedzić analizą gleby. Niewłaściwe wapnowanie może również wyrządzić szkody, nadmierna alkalizacja środowiska korzeniowego jest tak samo niebezpieczna jak zakwaszenie.

Co daje wapnowanie?

Głównym zadaniem wapnowania jest zmniejszenie zakwaszenia gleby. Wpływa ono również na poprawę właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych podłoża. Zwiększa dostępność i przyswajalność fosforu, potasu, magnezu i mikroelementów dla roślin. Ogranicza toksyczne działanie glinu i manganu, a także dostępność metali ciężkich. Wpływa bardzo pozytywnie na rozkład materii organicznej. Wiąże się to ze skuteczniejszym nawożeniem mineralnym i organicznym. W konsekwencji polepsza wzrost roślin. Przed zastosowaniem nawozu wapniowego zawsze trzeba ustalić odpowiednią jego dawkę. Ponieważ zbyt duże ilości mogą wywołać nadmierne przesuszenie gleby, szybszy rozkład materii organicznej oraz przekształcenie takich składników jak fosfor, bor, żelazo i mangan w formy nieprzyswajalne dla roślin.

Ocena odczynu gleby

Najprostszym sposobem oceny odczynu gleby jest obserwacja roślin wskaźnikowych. Jeśli w naszym ogrodzie licznie pojawiają się fiołek polny, czerwiec roczny, rumian polny, szczaw polny czy skrzyp pospolity, świadczy to o silnym zakwaszeniu podłoża. Natomiast gdy wiele jest takich chwastów jak cykoria podróżnik, mak polny, miłek wiosenny czy podbiał pospolity, mamy do czynienia z glebą alkaliczną, w tym wypadku wapnowanie nie jest konieczne. Znacznie dokładniejszą metodą szacowania pH gleby jest użycie elektronicznych pehametrów lub kwasomierzy glebowych wykorzystujących płyn Helliga. Uzyskane wyniki zawsze trzeba porównać z zakresami pH wymaganymi przez rośliny, które zamierzamy w danym miejscu posadzić. Większość roślin najlepiej rośnie i plonuje w zakresie pH 6,0–7,0.

Rodzaj gleby	Przykładowe rośliny
Gleba bardzo kwaśna (pH <5,0)	borówka wysoka, żurawina, różaneczniki, hortensja niebieska, kamelia, wrzosowate
Gleba kwaśna (pH 5,1–6,0)	agrest, aronia, malina, truskawka, pelargonia, świerk, sosna, modrzew
Gleba lekko kwaśna (pH 6,1–6,6)	jabłoń, grusza, porzeczka, róża, hortensja czerwona i biała, kosaciec, magnolia, lipa, klon, burak, cebula, groch, kalafior, kapusta, ogórek, papryka, pomidor, por, sałata, seler, mieszanki traw trawnikowych
Gleby obojętne (pH 6,8–7,4)	czereśnia, wiśnia, śliwa, morela, brzoskwinia, orzech włoski, winorośl, peonia, tulipan, dalia, kanna, mieczyk, lilia, cynia, aster, chryzantema

Termin wapnowania

Wapnowanie powinno być przeprowadzane jesienią. Nie należy tego robić bezpośrednio po nawożeniu lub łączyć z innymi nawozami. W takim wypadku istnieje ryzyko zajścia reakcji chemicznych, w wyniku których część substancji przekształci się w formy niedostępne dla roślin. Najlepiej wykonać je co najmniej na 2–3 tygodnie przed planowanym nawożeniem. Po wykonaniu tego zabiegu nie wolno też siać ani sadzić roślin. Termin wiosenny nie jest zbyt odpowiedni na stosowanie nawozów wapniowych. W przypadku tego zabiegu powinniśmy pamiętać, że rozsypane wapno należy dość głęboko przemieszać z ziemią. Głębokie przekopanie gleby wiosną może prowadzić do jej przesuszenia. Ponadto nawóz ten bardzo silnie chłonie wodę z podłoża, która jest niezbędna zwłaszcza na początku wzrostu roślin. Preparatów wapniowych nie powinno się również stosować podczas wzrostu roślin, gdyż gwałtowne zmiany pH środowiska korzeniowego jest szkodliwe.

czytaj dalej...