Sadzenie cebuli z dymki - o tym musisz pamiętać
Zobacz także
Cebula to łatwe w uprawie i bardzo wartościowe warzywo, dlatego jest chętnie sadzona w ogrodach przydomowych i działkowych. Uprawa cebuli z dymki jest najprostszą metodą uzyskania dobrych plonów cebuli wysokiej jakości. W większości wypadków możemy w ten sposób osiągnąć lepsze skutki w porównaniu z uprawą z nasion. Ta metoda nie tylko jest mniej kłopotliwa, lecz także pozwala przyspieszyć zbiór cebuli nawet o miesiąc. Dymkę, czyli gotowe do wysadzenia drobne cebulki, można kupić wczesną wiosną niemal w każdym sklepie ogrodniczym. Dlatego posiadacze ogrodów chętnie wybierają właśnie ten sposób uprawy.
Wymagania uprawowe
Uprawa cebuli z dymki nie jest trudna. Należy jedynie zapewnić jej właściwe warunki do wzrostu. Ponieważ to roślina klimatu umiarkowanego, idealnie czuje się w naszych warunkach. Z powodu płytkiego systemu korzeniowego jest wrażliwa na niedobór wody. Długie okresy suszy mogą wpływać negatywnie na smak i grubienie cebul. Roślina jest również bardzo czuła na niedobory składników pokarmowych w glebie. Powinna być uprawiana w drugim roku po nawożeniu obornikiem. Jeśli zastosujemy nawożenie organiczne jesienią, dymkę sadzimy wówczas wczesną wiosną. Nie należy stosować wysokich dawek azotu, ponieważ choć uzyskamy dużo szczypioru, to cebule będą niewielkie. Ze względu na szkodniki i choroby nie powinna być uprawiana częściej niż co 3‒4 lata na tym samym stanowisku.
Zakup dymki
Gotową dymkę możemy kupić w sklepach ogrodniczych. Pozwoli nam to pominąć pracochłonny początkowy etap wzrostu cebuli z nasion. Rośnie ona wolno i wymaga regularnego odchwaszczania, gdyż chwasty stanowią dużą konkurencję dla młodych siewek. W sprzedaży dostępne są cebule posortowane na cztery klasy: I – o średnicy 0,5–1,0 cm, II – 1,0–1,5 cm, III – 1,5–2,0 cm oraz IV – 2,0–2,5 cm. Przyjmuje się, że im mniejsza dymka, tym lepsza, jednak klasę najdrobniejszą zaleca się do uprawy na późny zbiór. Najlepiej wybierać cebulki małe, 1,0–1,5 cm, dobrze wysuszone, nie powinien z nich wybijać szczypior. Przed sadzenie dymkę można jeszcze dodatkowo podsuszyć, dobre wysuszenie zapobiegnie wybijaniu w pędy kwiatowe.
Własna dymka
Oczywiście możemy dymkę przygotować samodzielnie. W tym celu nasiona cebuli najlepiej wysiewać w trzeciej dekadzie kwietnia. Zaleca się wysiew w dużym zagęszczeniu, gdyż pozwoli to ograniczyć wzrost cebul. Przed siewem nasiona powinniśmy zaprawić. Robimy to tymi samymi preparatami co przy uprawie cebuli do konsumpcji. Dymka jest gotowa do zbioru zazwyczaj po 100–110 dniach od siewu nasion, świadczy o tym wysychanie i załamywanie się szczypioru. Termin zbiorów przypada zazwyczaj na początek sierpnia. Nie powinniśmy zbytnio zwlekać ze zbiorem. Gdy szczypior całkowicie zaschnie, łuska okrywająca staje się już bardzo krucha, co niekorzystnie wpływa na przechowywanie. Dymkę możemy wyrywać ręcznie lub płytko wyorywać. Przez kolejne 2-3 tygodnie cebule rozkładamy cienką warstwą w przewiewnym miejscu. Po dobrym wysuszeniu dokładnie je oczyszczamy, usuwamy szczypior. Dobrze też od razu posortować cebule według wielkości. Dymka musi być przechowywana w dość specyficznych warunkach, zapobiegających jej jarowizacji, która prowadzi do wytwarzania pędów kwiatowych bezpośrednio po posadzeniu. Temperatura w granicach 4–10°C sprzyja temu procesowi. Dlatego najlepiej jest trzymać ją w temperaturze 20–25°C lub w zbliżonej do 0°C.
Sadzenie
Sadzenie cebuli z dymki rozpoczynamy wczesną wiosną. Możemy zrobić to nawet pod koniec marca, o ile warunki atmosferyczne na to pozwolą. Ponieważ cebula nie jest wrażliwa na niskie temperatury, w ciepłych rejonach naszego kraju może być sadzona przed zimą, w pierwszej połowie października. Do przezimowania najlepsza jest dymka większych rozmiarów. Cebule na wczesny zbiór pęczkowy sadzimy w małych odstępach, natomiast na późniejszy, zachowując ok. 8 cm odległości. Cebule powinny być w trzech czwartych zagłębione w ziemi, a ich czubek powinien lekko wystawać. Cebulę na przezimowanie sadzimy tak, by jej wierzchołek znajdował się 3–4 cm pod ziemią. Podłoże wokół dobrze dociskamy. W trakcie uprawy systematycznie odchwaszczamy i spulchniamy międzyrzędzia. Gdy szczypior zaczyna zasychać i załamuje się, możemy przystąpić do zbioru.
Justyna Przasnyska
