Siew pietruszki – zdradzamy, jak siać, by wschody były prawidłowe
Wszystko o uprawie buraka ćwikłowego. To warto wiedzieć!
Zobacz także
Zmianowanie
Burak nie wymaga szczególnie stosowania przedplonu. Należy pamiętać, aby nie uprawiać go po roślinach z tej samej rodziny botanicznej, np. po szpinaku lub warzywach korzeniowych. Poplonem mogą być wczesne warzywa kapustne.
Na glebach mniej zasobnych uprawia się go w drugim roku po oborniku, na próchnicznych w trzecim roku.
Nawożenie
Do prawidłowego rozwoju buraka 1 dm3 gleby powinien zawierać 100–140 mg N, 50–70 mg P, 150–200 mg K i 60–80 mg Mg. Nawozy azotowe stosuje się przed siewem. Nawożąc pogłównie, można doprowadzić do kumulacji azotanów w korzeniach buraków. Nawozy fosforowe i potasowe (najlepiej superfosfat potrójny borowany i sól potasowa) stosuje się w okresie jesiennym pod orkę. Bardzo ważnym pierwiastkiem jest bor. Brak tego składnika w glebie może się przyczynić do pojawienia się suchej zgnilizny korzeni oraz zgorzeli liści sercowych. Zaleca się stosowanie superfosfatu borowanego.
Siew
Burak ćwikłowy uprawiany jest wyłącznie z siewu bezpośrednio w pole. Termin siewu ustala się w zależności od przeznaczenia plonu. Najwcześniej wysiewa się kłębki buraka na zbiór pęczkowy – w kwietniu. Przy uprawie do bezpośredniego spożycia latem i jesienią nasiona (w kłębkach) wysiewa się pod koniec kwietnia i w maju. Siew buraków uprawianych na przemysł przetwórczy prowadzi się w maju lub pierwszej połowie lipca (konserwowanie w całości – baby beets), a do długiego przechowywania, od drugiej połowy maja do połowy czerwca.
Normy siewu i rozstawa buraków zależne są także od przeznaczenia plonu oraz odmiany. Wysiewa się je w rzędy 25–50 cm na głębokości 2–3 cm. Odległość między rzędami na polu uprawianym ciągnikiem powinna wynosić 45 cm. Buraki na zbiór pęczkowy wysiewa się w ilości 20–25 kg/ha; do bezpośredniego spożycia 10–15 kg/ha; dla przetwórstwa: konserwowanie 25 kg/ha, inne przetwory 12–15 kg/ha; do długotrwałego przechowywania 10–15 kg/ha.
Co ciekawe, obecnie dostępne są nasiona buraka ułożone na taśmach. Rozwija się je w wykonanych w ziemi rowkach na 1–2 cm głębokości i zasypuje cienką warstwą ziemi. W ten sposób korzenie będą równomiernie rozmieszczone.
Zabiegi pielęgnacyjne
Do najważniejszych zabiegów w uprawie buraka ćwikłowego należą przerywka, odchwaszczanie oraz nawadnianie.
Buraki przeznaczane na zbiór pęczkowy i do konserwowania przerzedza się tak, by pozostawić 2–4 cm odległości między roślinami w rzędzie, a przeznaczone do przechowywania, 6–10 cm.
W czasie grubienia korzeni oraz podczas suszy warto stosować nawadnianie. Najbardziej polecany jest zabieg deszczowania, który może zwiększyć plony nawet o 50%.
Zbiór i przechowywanie
Zbiór przeprowadzany jest ręcznie w dni bezdeszczowe. Buraki na zbiór pęczkowy zbiera się stopniowo od czerwca do lipca i łączy w pęczki według ustalonych norm (ciężar pęczka 500–1000 g). Średnica korzenia powinna przekraczać 2 cm. Buraki uprawiane na bezpośrednie spożycie zbiera się bez liści, kiedy korzenie będą już miały określoną przez normy wielkość – średnica 4–10 cm. Korzenie na konserwowanie powinny mieć średnicę 2–5 cm, a do innych przetworów 4–8 cm. Zbiera się je pod koniec września. Zbiór buraków przeznaczonych do długotrwałego przechowywania prowadzi się na przełomie września i października, przed nastaniem jesiennych chłodów. Standardowo z 1 ha można uzyskać 30–40 ton korzeni buraka ćwikłowego.
Korzenie do przechowywania powinny mieć średnicę 7–10 cm, nie mogą być zmarznięte ani uszkodzone, koniecznie muszą być pozbawione liści. Buraki przechowuje się, podobnie jak marchew, w kopcach w 1–2°C i wilgotności 95–98%.
Choroby i szkodniki
Choroby: mozaika buraka, parch zwykły buraka, chwościk buraka, mączniak prawdziwy buraka, sucha zgnilizna korzeni, zgorzel liści sercowych
Szkodniki: mątwik burakowy, pchełka burakowa, drobnica burakowa, mszyce, śmietka świklanka, rolnice, drutowce.
Doskonałe nasiona buraka ćwikłowego - czerwonego kupisz tutaj
Autor: Joanna Żołnierkiewicz
Bibliografia:
Balcerzak J., Legańska Z., „Warzywnictwo”, wyd. Hortpress, Warszawa 2000 r., str. 245–249
Biesiada A., Kołota E., Orłowski M., „Warzywnictwo”, UWP, Wrocław 2007 r., str. 288–294
Grabowski M. i inni, „Choroby i szkodniki warzyw korzeniowych”, wyd. Plantpress, Kraków 2004 r.
Kopecka-Dobrakowska Z., Doruchowski R.W., Gapiński M., „Warzywnictwo”, PWRiL, Warszawa 1999 r., str. 133–137
Meudec G., Le Page R., „Abc warzywnictwa krok po kroku”, Delta, Warszawa 2010 r., str. 33–35
Niemirowicz-Szczytt K., „Hodowla roślin warzywnych”, wyd. SGGW, Warszawa 1993 r., str. 315–328
Skąpski H., Dąbrowska B., „Uprawa warzyw w polu”, wyd. SGGW, Warszawa 1994 r., str. 316–323
„Wyniki produkcji roślinnej w 2012 r.”, GUS, 2013
„Program ochrony roślin warzywnych 2014”
„ABC nawożenia warzyw”, „Tygodnik Rolniczy”, 19/2010, str. 27
„Zebrać Warzywa (cz. 2)”, „Tygodnik Rolniczy”, 26/2010, str. 28
„Odmiany buraka ćwikłowego”, Spójnia
JAK DUŻO WIESZ O BURAKACH ĆWIKŁOWYCH? SPRAWDŹ SIĘ! [QUIZ]
Zobacz także
-
-
104673 0 0 0 Sadzenie cebuli z dymki - o tym musisz pamiętać
-
-
