Bydło rasy limousine - opis, hodowla i zdjęcia
Jak hodować cielaki mięsne? Poznaj klucz do sukcesu!
Zobacz także
Wycielenia
Wycielenia przypadają przed okresem pastwiskowym lub na zimę. Obie wersje mają swoje wady i zalety. Wadą rodzenia się cieląt od stycznia do kwietnia jest większy nakład pracy w tym czasie. Porody odbywają się w oborze, co wiąże się z koniecznością dostosowania pomieszczeń do tego celu. Dobrą stroną za to jest przygotowanie cieląt do paszy pastwiskowej. Szybko zaczynają one korzystać z użytków zielonych. Krowy wykazują też większą mleczność, co dalej pozytywnie wpływa na rozwój młodych. Letnie porody wiążą się z mniejszym nakładem pracy, jednak cielęta nie są w stanie tak dobrze wykorzystać zasobów pastwiskowych. Są zdane głównie na mleko matki.
Idealnie, gdyby wycielenia odbywały się pod nadzorem hodowcy. Płody u ras mięsnych często są bardzo duże, a przez to porody ciężkie. Noworodek powinien zacząć oddychać w przeciągu pierwszych dwóch minut życia. W innym przypadku należy zastosować techniki udrażniające drogi oddechowe (np. krótkotrwały zwis za tylne kończyny) lub sztuczne oddychanie. Musi także zostać wytarty do sucha. W przypadku braku obecności pomocy ludzkiej masaż usprawniający krążenie i osuszanie wykonuje krowa językiem. Cielak rodzi się bez przeciwciał obronnych chroniących przed zakażeniem drobnoustrojami znajdującymi się w jego otoczeniu. Niezbędną ochronę zapewnia mu dopiero dobrej jakości siara. Po porodzie musi pobrać jej odpowiednią ilość. Im więcej wypije, tym lepiej. Aby ocenić jakość siary można skorzystać z specjalnych siaromierzy dostępnych u komercyjnych producentów. Pojenie musi się odbyć w pierwszej godzinie po porodzie. Od tego zależy zdrowotność cielaka, jego prawidłowy rozwój i odporność w newralgicznym, początkowym okresie życia.
Chów cieląt
Na przebieg rozwoju zwierząt w hodowli cielaków mięsnych ma wpływ sezon, w którym przyszły na świat. Jeśli urodziły się w okresie styczeń ‒ kwiecień przeważnie są większe niż te, z porodów w sezonie pastwiskowym. Występuje też mniejsza liczba upadków i przyrosty cieląt w późniejszym okresie są wyższe. Cielęta urodzone w okresie letnim cechuje większa żywotność, ale są one też bardziej narażone na choroby.
Młode zwierzęta charakteryzują się intensywnym wzrostem. Odpowiednie żywienie cielaków mięsnych pozwala w pełni wykorzystać ich potencjał genetyczny w tym zakresie. Celem hodowli jest uzyskanie jak największych przyrostów masy ciała w jak najkrótszym czasie i przy jak najmniejszym nakładzie finansowym. Można to uzyskać gdy zwierzę dobrze wykorzystuje dostępną paszę. U opasów w początkowym okresie życia przyrosty wiążą się głównie ze zwiększaniem masy mięśniowej. Tu potrzebne jest przede wszystkim pełnowartościowe białko. W miarę rozwoju zaczyna odkładać się tłuszcz i potrzeba jest coraz więcej energii, aby uzyskać 1 kilogram przyrostu.
Odchów cieląt trwa do osiągnięcia przez nie pół roku życia. Podstawą żywienia jest mleko matki lub ewentualnie preparaty mlekozastępcze. Poza tym swój niewielki udział mają też pasze treściwe i siano. Przez pierwszy tydzień młode pobierają tylko siarę. Następnie przez 2-3 miesiące piją mleko oraz dodatkowo dostają siano i pasze treściwe. W samym mleku bowiem jest dostateczna podaż białka, natomiast za mało energii. Dlatego dodaje się ziarno zbóż do drugiego miesiąca życia. W tym okresie następuje rozwój przedżołądków i kształtowanie się mikroflory przewodu pokarmowego. To z kolei umożliwia coraz lepsze wykorzystanie zasobów pastwiskowych, siana oraz pasz treściwych w późniejszych 3 ‒ 4 miesiącach odchowu. Przyrosty wynoszą wtedy około 1 kg na dobę. U cieląt żywionych tylko mlekiem matki dochodzi do bardzo słabego rozwoju przedżołądków. Niska zawartość żelaza w takim systemie żywienia sprawia, że mięśnie zawierają mało mioglobiny, co z kolei skutkuje ich bladością. Ta cecha bywa wykorzystywana w tzw. chowie na białe mięso.
czytaj dalej...
