Kostrzewa czerwona znakomita trawa do zadarniania terenów zielonych i aranżacji ogrodowych!

1/3 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Kostrzewa czerwona jest wieloletnią trawą, pospolicie rosnącą na całym obszarze kraju, głównie na łąkach, pastwiskach, przydrożach, zrębach, w widnych lasach iglastych i w zaroślach. Ma szerokie zastosowanie w zadarnianiu użytków zielonych. Z tego powodu często jest jednym ze składników mieszanek traw.

Występuje na większości typów stanowisk, prócz tych bardzo suchych i podtopionych. Należy także do mało wymagających traw, jeśli chodzi o żyzność gleby. Wymaga jednak miejsc dobrze nasłonecznionych. Najlepiej rośnie na podłożach umiarkowanie żyznych, zmiennie wilgotnych i ubogich w potas.

Charakterystyka

Kostrzewa czerwona (Festuca rubra) to gatunek niskiej, ciemnozielonej trawy z rodziny wiechlinowatych, charakteryzującej się dużą gęstością skróconych pędów wegetatywnych oraz pędami generatywnymi, które wykształcane są przez cały okres wegetacji. Źdźbła kostrzewy są gładkie, prosto lub łukowato wzniesione, osiągające wysokości od 20 do 80 cm. Liście odziomkowe są szczeciniaste, a łodygowe przeważnie płaskie, owłosione lub nagie z wyraźnymi żeberkami, bez uszek. Języczek liściowy jest bardzo krótki lub w ogóle niewystępujący. Gładkie pochwy liściowe zamknięte są u dołu, a starsze ‒ postrzępione, z purpurowym nalotem.

Kwiatostan ma postać podwójnej, prosto wzniesionej lub lekko pochylonej wiechy, która po kwitnieniu jest skupiona. Gałązki wiech są szorstkie, a kłoski 3‒6-kwiatowe, lancetowate, zielone lub fioletowo nabiegłe. Kostrzewa kwitnie od czerwca do sierpnia. Z czasem kształtuje się żółtobrązowy, czerwony lub fioletowo nabiegły ziarniak przyrośnięty do szorstkiej plewy. Górna plewka jest pięcionawowa, a dolna jednonerwowa. Wegetacja zaczyna się wczesną wiosną i trwa do późnej jesieni. Trawa rozwija się powoli, dlatego pełnię wydajności osiąga dopiero po 2‒3 latach.

Kostrzewa czerwona wykazuje dużą zmienność cech morfologicznych, co pozwala wyróżnić wiele podgatunków. Według najczęstszych klasyfikacji wyodrębnia się dwie odmiany: w formie rozłogowej i kępowej. Niektórzy systematycy jednak, odróżniają jeszcze trzeci podgatunek ‒ kostrzewę półkępową. Dodatkowo trawa ma wiele odmian hodowlanych, a do polskich należą np. te: Areta, Adio, Dark Grobla, Gross i Leo.

Zastosowanie w zadarnianiu pastwisk, muraw i łąk

Kostrzewa czerwona jest gatunkiem przede wszystkim przeznaczonym do obsiewu pastwisk i łąk położonych w trudnych warunkach siedliskowych, z tego powodu dość często stosowana jest w mieszankach przygotowanych do tego celu. Dobrze znosi udeptywanie, gorzej zaś odrasta po skoszeniu. Kostrzewę zalicza się do traw o małej wartości pastewnej, ponieważ daje średnio wysokie plony, a jej wartość pokarmową obniża zawartość węglowodanów strukturalnych, przy jednoczesnej niskiej zawartości cukrów rozpuszczalnych.

Ze względu na stężenie składników mineralnych trawę zalicza się do gatunków ubogich w mikro- i makroelementy, a jej niewielka strawność spowodowana jest dużą zawartością włókna i obecnością pędów generatywnych w odrostach. Zdecydowanie lepiej roślina sprawdzi się w obsiewaniu różnorodnych terenów zielonych. Dekoracyjne liście, wolne tempo wzrostu oraz duża odporność na użytkowanie sprawiają, że jest podstawowym składnikiem mieszanek dekoracyjnych, sportowych, uniwersalnych i tych, przeznaczonych do zadarniania przydroży i pasów rozdziału dróg. Nasiona trawy kiełkują po 12‒14 dniach, następnie wykształcają wąskie i soczysto zielone liście. Kostrzewa odrasta wolno, a przy częstym koszeniu tworzy zwartą i wyrównaną darń. Oprócz tego roślina może być spożytkowana do biologicznej rekultywacji popiołów z węgla spalanego w elektrociepłowniach.

czytaj dalej...