Jak zwalczać czerwca rocznego, niepożądanego gościa pastwisk? Podpowiadamy!
Lnica pospolita – chrońmy bydło przed lwimi paszczami!
Zobacz także
Zastosowanie w ziołolecznictwie
Lnianka zawiera: linarynę, peganinę, aukubinę, antyrynozyd, olejek eteryczny, witaminę C, flawonoidy, węglowodór ‒ triakontan, garbniki, związki cyjanogenne i śluz. Dzięki takiemu wachlarzowi dobroczynnych składników od dawna wykorzystywana była w medycynie ludowej. Ze względu na swoje właściwości znajdowała zastosowanie przy leczeniu obrzęków, w zaburzeniach trawiennych i przy przewlekłych zaparciach.
Lnica wykazuje działanie moczopędne, napotne, odkażające, wykrztuśne, przeciwzapalne i łagodnie przeczyszczające. Dodatkowo, pobudza perystaltykę jelit oraz wydzielanie soku żołądkowego i trzustkowego, rozluźnia mięśnie gładkie dróg żółciowych. W ziołolecznictwie lnicę pospolitą wykorzystuje się do leczenia bólu brzucha, gorączki, przeziębienia, kaszlu, stanów zapalnych dróg oddechowych, kamicy moczowej, refluksu, nadciśnienia, bezsenności i hemoroidów. Ziele lnicy pospolitej wykorzystuje się również do leczenia różnego rodzaju chorób skórnych, trudno gojących się ran, zapalenia dróg rodnych i spojówek oczu, świądu, żylaków nóg.
Z surowca zielarskiego można zrobić napar, który należy pić 2–3 razy dziennie lub maść z dodatkiem smalcu, której używa się przy leczeniu hemoroidów. Stosowany zewnętrznie napar rozjaśnia i wybiela przebarwienia skórne i piegi. Lnica może być także stosowana w mieszankach z innymi ziołami na bóle głowy i obniżenie ciśnienia.
Zbiór
Surowcem zielarskim (Herba Linariae) są górne pędy do 25 cm, które należy zbierać, gdy roślina zaczyna kwitnąć. Następnie pędy suszy się w suszarniach naturalnych lub w lekko podwyższonej temperaturze do 40°C.
W Polsce rośnie jeszcze lnica mała (Linaria minor), która ma podobny skład chemiczny i takie same właściwości lecznicze jak lnica pospolita.
Zastosowanie w ogrodnictwie
Lnica pospolita ma walory dekoracyjne, dlatego z powodzeniem może być uprawiana w przydomowych ogrodach, na rabatach i w kwietnikach. Rośliny należy sadzić po 3 lub 4. Lwie paszcze doskonale rosną w każdych warunkach glebowych, ale najlepszym stanowiskiem będą dla niech gleby dobrze przepuszczalne, piaszczyste i kamieniste. Z tego względu rośliny te doskonale sprawdzą się w ogrodach skalnych, także przy suchych murach i w szczelinach skał.
Lnica pospolita jest łatwa w pielęgnacji. Można ją wysiać do zimnego inspektu w lutym lub od razu do gruntu w kwietniu. Dobrze jest odnowić ją po 3 latach. Może być łączona w kwietnikach lub na rabatach z innymi gatunkami lnicy, np. purpurową lub marokańską. Popularna nazwa tej rośliny – „lwie paszcze” – jest także stosowana w odniesieniu do innej ogrodowej byliny ozdobnej – wyżlinu większego.
czytaj dalej...
