Starzec zwyczajny – bieli i zachwaszcza pastwiska. Sprawdź, jak go wyeliminować
Jaskier polny i jego żółte kwiatki wśród zbóż to zły znak dla rolnika!
Zobacz także
Urocze, żółte kwiatki jaskra, podobne do kaczeńców, dostrzec możemy na polach, miedzach i ugorach. W Polsce roślina występuje na niżu oraz na pogórzu. Preferuje gleby podmokłe, gliniaste, wapienne i zasobne w składniki mineralne. Najczęściej spotkamy ją w południowej i zachodniej Polsce. Znana jest także pod nazwą jaskier odłogowy. Wystrzegać się jej powinni rolnicy uprawiający zboże ozime oraz len i lucernę na podmokłych gruntach.
Charakterystyka
Jaskier polny (Ranunculus arvensis L.) jest rośliną jednoroczną lub dwuletnią, jarą i ozimą, należącą do rodziny jaskrowatych. Drobny korzeń wyróżnia go spośród innych gatunków z tej rodziny, które mają bulwy lub rozłogi. Łodyga jaskra jest prosta, wzniesiona, rozgałęziona, naga lub słabo owłosiona. Z łodygi na długich ogonkach wyrastają liście, z których dolne są trójdzielne, a te wyżej położone ‒ mniej podzielone i wrębne. Roślina osiąga do 50 cm wysokości.
Bladożółte lub żółte, drobne kwiaty wyrastają z obłych, owłosionych szypułek. Płatki kwiatów mają miodniki. Żółtawozielone działki kielicha są odgięte i wąskie. Jaskier polny kwitnie od maja do sierpnia. Charakterystyczny owoc ma postać orzeszka, pokrytego haczykowatymi kolcami, co sprawia, że jest bardzo czepny i rozprzestrzenia się, przyczepiając do sierści zwierząt. Jedna rośliną produkuje od 200 do 300 nasion, które najszybciej kiełkują w wilgotnym podłożu.
Siewka wschodzi w maju lub w czerwcu. Najpierw pojawia się mały jasnozielony i nagi pęd naziemny. Korzonki są skupione w małą wiązkę w kolorze brudnobiałym. Liścienie osadzone w trąbkowatej pochwie wyrastają z szerokich i krótkich ogonków. Mają kształt jajowaty, u szczytu zaokrąglony. Pierwsze liście są 5-ząbkowe, nagie, następne trójdzielne, a dalsze trójsieczne. Owłosienie liści jest szczeciniaste, ale tylko na brzegach blaszek i ząbków.
Szkodliwość
Jaskier polny, jak inne gatunki z tej rodziny, zawiera toksyczny glikozyd ‒ ranunkulinę, z którego uwalniają się anemonina i protoanemonina. Ten ostatni związek jest lotną substancją o ostrym zapachu i palącym smaku. Powoduje podrażnienie skóry oraz błon śluzowych. Ponadto protoanemonina ma właściwości bakteriostatyczne, a jej roztwór hamuje rozwój pałeczek dżumy syberyjskiej oraz kiełkowanie zarodników grzybów.
Duże ilości związku chemicznego mogą powodować zatrucie, a nawet śmierć bydła, choć z powodu zapachu świeżej rośliny jaskier polny jest omijany przez zwierzęta. Wypadki zachorowań zdarzają się przy wypasaniu wilgotnych łąk i pastwisk, przy skarmianiu paszą zawierającą większe ilości jaskrów oraz na wiosnę, gdy pierwsze listki odzimkowe są mylone przez bydło z innymi gatunkami roślin. Jaskier polny traci właściwości toksyczne w sianie, gdyż protoanemonina ulega rozpadowi.
czytaj dalej...
