Odchów cieląt i hodowla jałówek cielnych

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Systemy utrzymania cieląt i jałówek

Cielęta powinny być utrzymywane w pomieszczeniach osłoniętych od wiatru, deszczu, śniegu i bezpośredniego oddziaływania promieni słonecznych. Bardzo istotna jest sprawna wentylacja oraz sprawdzanie poziomu wilgotności. Chów ściołowy jest dla cieląt najlepszy, nie powinny być utrzymywane na ruszcie lub bezpośrednio na betonie.

Po odłączeniu od matki cielęta powinny być utrzymywane w kojcach grupowych lub indywidualnych, na suchej, często wymienianej ściółce. Pomieszczenia muszą być dobrze oświetlone, zaciszne i posiadać wygodne legowiska, swobodny dostęp do wody i paszy.

Pojedyncze kojce powinny mieć wymiary 120 na 80 cm, po przeniesieniu do kojców grupowych na cielę powinno przypadać 2,5 m² powierzchni podłogi i 40 cm żłobu. Cielęta w okresie wzrostu i rozwoju powinny mieć dostęp do ruchu na świeżym powietrzu na wybiegach.

Obecnie coraz powszechniejszy staje się „zimny wychów” cieląt, który polega na tym, że młode odłączone od matki trafiają do indywidualnych kojców, które znajdują się na zewnątrz budynku, na terenie posiadają budki drewniane lub z tworzyw sztucznych, a w środku dużo ściółki, służącej ociepleniu pomieszczeń. Wbrew pozorom ten system wychowu jest dobry dla cieląt, ponieważ uodparnia je, pozwala na ruch na świeżym powietrzu i ułatwia indywidualne traktowanie i obserwację.

Jałówki w wieku 6-9 miesięcy są przenoszone do specjalnych pomieszczeń grupowych dla jałowic. Najlepszy system utrzymania jałówek to otwarte obory wolnostanowiskowe (bez jednej ściany) na głębokiej ściółce, z dostępem do wybiegów. Jałówki źle znoszą upały i duszne pomieszczenia, wolą zdecydowanie chłód. Głęboka ściółka zapewnia bardzo wygodne i ciepłe legowisko.

Jałówki powinny być utrzymywane w podobnych warunkach do tych, które będą miały kiedy osiągną dojrzałość. Nie należy utrzymywać jałówek na głębokiej ściółce, jeśli później mają trafić do obory rusztowej, ponieważ będą miały poważne problemy z racicami (kulawizny i ropnie).

Pierwsza inseminacja

Pierwsza inseminacja jałówek powinna się odbyć po uzyskaniu przez nią prawidłowej masy ciała, wysokości w krzyżu oraz wieku. Dla rasy holsztyńsko-fryzyjskiej został ustalony wzorzec pierwszej inseminacji ;

Masa ciała około 370 kg- w przeliczeniu na obwód klatki piersiowej to 168-170 cm
Wiek 15-16 miesięcy
Wysokość w krzyżu 133 cm.

Należy dopasować wielkość buhaja do rozmiaru jałówki, tak aby nie pojawił się problem przy wycieleniu. Podczas wycielenia jałówka nie powinna ważyć więcej niż 560 kg, gdy dorośnie do miana „dorosłej krowy” osiągnie masę ciała 625 kg.

Bibliografia

Dziesięć rad. Osten-Sacken A., Rolnik Dzierżawca, 2005/5/78-79

Metody chowu i hodowli bydła. Pod redakcją Grodzkiego H., Wydawnictwo SGGW. Warszawa 2011, 151-172

Chów i hodowla bydła. Pod redakcją Janiny Pogorzelskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Olsztyn 2013. ISBN 978-83-7299-810-1, 6-15