Uprawa łubinu – rośliny, która ozłoci słabe stanowiska uprawne!
Uprawa bobiku - siew, nawożenie, wymagania i zbiór
Zobacz także
Bobik jest rośliną pochodzącą z Azji Środkowej, cechującą się dużym potencjałem plonowania. Przy zastosowaniu poprawnej agrotechniki można uzyskać z jednego hektara od 3 do 6 ton nasion bobiku. Wartość paszową i pokarmową nasion określa zawartość białka. W suchej masie nasion stwierdza się 26-32% białka ogólnego.
Wymagania
Bobik nie wykazuje dużych wymagań względem temperatury. Nasiona rozpoczynają kiełkowanie już w temperaturze powyżej 0°C, a po przekroczeniu 5°C zaczynają się ich wschody. Siewki bobiku znoszą przymrozki dochodzące do -7°C. Jeżeli po siewie występują niskie temperatury, a w trakcie wegetacji umiarkowane, to mają one pozytywny wpływ na liczbę wytworzonych nasion, strąków i kwiatów. Niestety bobik źle znosi upały, jednak przy wysokiej temperaturze i ograniczonej ilości opadów w nasionach gromadzi się większa ilość białka.
Bobik ma bardzo duże zapotrzebowanie na wodę, a brak opadów w okresie kwitnienia i zawiązywania strąków powoduje zrzucanie zawiązków pąków kwiatowych i kwiatów. Prowadzi to do zmniejszenia liczby strąków oraz ich nieregularnego rozmieszczenia na roślinie. Nadmiar opadów prowadzi do wydłużenia wegetacji roślin, opóźnia dojrzewanie oraz zwiększa prawdopodobieństwo porażenia roślin patogenami grzybowymi.
Bobik należy do roślin dnia długiego i jego nasłonecznianie we wczesnych fazach rozwoju zwiększa plon nasion. Jednak intensywne promieniowanie słoneczne w trakcie kwitnienia i dojrzewania ma niekorzystny wpływ na rośliny.
Uprawę bobiku najlepiej prowadzić na glebach zwięzłych, które są zasobne w składniki pokarmowe oraz dobrze uwilgotnione. Gleby należące do kompleksu pszennego bardzo dobrego i dobrego oraz żytniego bardzo dobrego idealnie nadają się pod uprawę tej rośliny strączkowej. Gleby, na których ma być uprawiany bobik nie mogą być kwaśne. Najlepiej toleruje on odczyn obojętny lub zasadowy (pH 6,5-7,2).
Uprawa bobiku na nasiona
Uprawianie bobiku umożliwia wyprodukowanie wysokobiałkowych pasz, które mogą być przeznaczone do skarmiania bydła, trzody chlewnej i koni. Całe rośliny i wysuszone łodygi mogą być również stosowane w żywieniu owiec i bydła.
Przedplon
Bobik roślinom następczym pozostawia stanowisko o wysokiej wartości i najczęściej jest uprawiany po zbożach ozimych lub jarych. Jest dobrym przedplonem dla pszenicy ozimej.
Nie należy uprawiać go w monokulturze lub po roślinach motylkowatych drobno- i grubonasiennych. Związane jest to z zagrożeniem wystąpienia zgorzeli korzeniowej, nicieni lub allelopatii ujemnej, czyli negatywnego wpływu jednego gatunku roślin na drugi. Bobik najlepiej siać 4 lata po nawożeniu obornikiem, a przerwy w uprawie powinny wynosić 4-5 lat. Jego pozytywne efekty działania można zauważyć nawet w trzecim roku po zakończeniu uprawy.
Uprawa jesienna i wiosenna
Po zakończeniu zbioru przedplonu, a przed siewem bobiku, należy wykonać pełen zestaw uprawek pożniwnych. Jeżeli jest to konieczne to uprawki należy również połączyć z wapnowaniem gleby. W przypadku wykorzystywania słomy do przyorania, należy ją wcześniej rozdrobnić, a żeby przyspieszyć jej rozkład należy dodać 1 kg azotu na 100 kg słomy. Po wykonaniu tych czynności można przystąpić do pożniwnej uprawy roli. Najczęściej wykonuje się ją za pomocą agregatu ścierniskowego.
Bronowanie pola przeprowadza się po przyoraniu ścierni lub ścierni z pociętą słomą. Zabieg ten należy powtórzyć 2-3 krotnie w maksymalne 20 dniowych odstępach czasu, aby przeciwdziałać zachwaszczeniu pola. W przypadku gleb bardzo zwięzłych można zastosować głęboszowanie, które ułatwi przewietrzanie gleb ciężkich i ułatwi funkcjonowanie systemu odwadniającego.
Nawozy fosforowo-potasowe należy wysiać przed zimą i wykonać pod nie orkę przedzimową za pomocą pługa obracalnego lub wahadłowego, a glebę pozostawić w ostrej skibie. Wiosenne uprawki należy zacząć od włókowania bądź bronowania pola. Następnie można wysiać nawozy azotowe lub fosforowo-potasowe i spulchnić glebę kultywatorem połączonym z broną lub wałem strunowym na głębokość 10-12 cm. Jeśli gleba jest zbita to należy skultywatorować ją do głębokości 12-14 cm. Zamiast kultywatora można również zastosować multi- lub rototiller bądź bronę wahadłową.
czytaj dalej...
