Wiechlina roczna – ekspansywna trawa zachwaszczająca uprawy
Wiechlina łąkowa - pospolita trawa o wysokiej wartości pastewnej
Zobacz także
Wiechlina łąkowa (Poa pratensis) jest niską, rozłogowo-luźnokępkową, trwałą trawą o wysokiej wartości pastewnej. Charakteryzuje się wysoką zdolnością darniotwórczą oraz intensywnym krzewieniem. Występują dwie odmiany botaniczne wiechliny łąkowej: szerokolistna (ver. latifolia) i wąskolistna (ver. angustifolia).
Odmiany
Aktualnie do Krajowego Rejestru COBORU wpisanych jest 28 odmian wiechliny łąkowej. Różnią się one przeznaczeniem, jedne nadają się lepiej na pastwiska, a inne na łąki kośne. Występują też odmiany przeznaczane tylko na trawniki użytkowe, boiska piłkarskie czy pola golfowe. Odmiany różnią się również pomiędzy sobą długością wegetacji czy barwą liści.
Cechy charakterystyczne
System korzeniowy wiechliny łąkowej jest bardzo dobrze rozwinięty. Na korzeniach pojawiają się liczne brodawki, zawierające bakterie z rodzaju Rhizobium. Łodygi są prosto wzniesione, gładkie i na górze bezlistne. Mogą osiągać wysokość 30–60 cm. Liście wytwarzane przez wiechlinę łąkową są płaskie i sztywne, a w pączku złożone. Mają również dwa rowki biegnące równolegle wzdłuż nerwu głównego oraz są łódeczkowato zakończone. Kwiatostanem jest rozpierzchła wiecha właściwa, osiągająca długość nawet 20 cm. Gałązki wiechy na każdym jej piętrze są odwrócone w inną stronę. Kłoski są bezostne, niebieskawozielone z fioletowym odcieniem, 3–5-kwiatowe, a niekiedy mogą być nawet 13-kwiatowe. Ziarniaki są oplewione, trójgraniaste. Masa 1000 nasion wynosi 0,3 g.
Wiechlinę łąkową uznaje się za trawę o korzystnym składzie chemicznym. W stadium dojrzałości pastwiskowej zawiera ok. 27% białka ogólnego, 2% cukrów, 24% celulozy, 2% lignin, 8% popiołu surowego, 0,5% krzemu i 42 mg% karotenu. Kumuluje niewielkie ilości azotu azotanowego. Jest bardzo smakowitym gatunkiem, chętnie zjadanym przez zwierzęta. W jej rozłogach gromadzą się długołańcuchowe fruktozany.
Wiechlina łąkowa na wiosnę bardzo wcześnie rozpoczyna swój wzrost i rozwój, a po wykiełkowaniu bardzo wolno się rozwija. Kwitnie od maja do sierpnia. W okresie wegetacji odrasta szybko i równomiernie, jedynie po wysiewie jej rozwój jest powolny, a pełnię plonowania osiąga w 4., 5. roku użytkowania.
Wymagania i odporność
Wiechlina jest rośliną odporną na trudne warunki siedliskowe pod względem temperatury powietrza i dostępności wody. Odznacza się bardzo dobrą zimotrwałością, dobrze znosi długo trwające zalewy. Rozwój jej korzeni ulega zahamowaniu przy temperaturze wynoszącej 27°C. Optymalne warunki pylenia występują przy temperaturze 15°C i wilgotności powietrza wynoszącej 80%. We wszystkich odrostach wiechliny dominują pędy wegetatywne, które wykształcają bardzo zwartą ruń wymagającą szybkiego wypasu lub koszenia. W innym przypadku niedobór światła może powodować gnicie liści umieszczonych na dolnych częściach rośliny. Jeżeli długość dnia ulegnie skróceniu, to wiechlina wykształca bardzo dużo pędów generatywnych.
czytaj dalej...
