Wiśnia Lucyna – młoda polska odmiana o smacznych słodko-kwaśnych owocach

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Wiśnia Lucyna to polska odmiana wyhodowana w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach. Powstała jako skutek skrzyżowania odmian Łutówka oraz Schirpotreb. Średniowczesna odmiana zaliczana do deserowych odmian wiśni.

Opis drzewa

Jej drzewa rosną szeroko, tworząc kuliste, mocno rozgałęzione i zagęszczone korony o sztywnych gałęziach. Lucyna wytwarza liczne krótkopędy, dlatego zaleca się regularne przycinanie korony po zakończonym zbiorze owoców, zwłaszcza przez jej początkowy okres wzrostu. Warto regulować kształt wiśni, gdyż drzewa tej odmiany łatwo dają się formować, a regularnie podcinanie bocznych pędów jest zapewnieniem dużych plonów.

Owocowanie

Lucyna owocuje szybko, często już w drugim roku po posadzeniu, dając obfite i regularne plony. Wiśnie posiadają eliptyczne lub jajowate liście o nieregularnie piłkowanych zakończeniach. Ma bardzo długie ogonki liściowe. Odmiana ta w okres owocowania wchodzi szybko, bo już w 2-3 rok po posadzeniu. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Ma pięciokrotne, najczęściej białe, a rzadziej różowe kwiaty skupione w baldachach. Dojrzałość do zbiorów osiąga w drugiej połowie lipca, jej plony zbierane są do połowy sierpnia. Owoce mają ciemnoczerwony kolor i średnią wielkość (5-6 g). Ich miąższ jest lekko kwaśny, lecz przy tym niezwykle łagodny. Mają charakterystyczny lekko spłaszczony kształt.

Uprawa

Odmiana Lucyna potrzebuje przepuszczalnej, lekkiej i mało wilgotnej gleby, należy pamiętać jednak, by była ona bogata w wapń. Jednak przystosowuje się niemal do każdych warunków terenowych, do jej uprawy nadaje się nawet gleba piaszczysta. Nie jest konieczne dodatkowe nawożenie podłoża. Lubi stanowiska zarówno słoneczne, jak i lekko zacienione. Wiśnie nie lubią wilgotnych stanowisk. Podlewa się je tylko w okresie suszy. Wielką zaletą tej odmiany jest jej ogromna mrozoodporność oraz duża odporność na choroby. Podatna jedynie na drobną plamistość, a owoce nie chorują na gorzką zgniliznę. Ze względu na dobre przystosowywanie się do warunków zewnętrznych odmiana ta jest chętnie uprawiana w przydomowych sadach.

Zastosowanie

Ma wyjątkowo smaczne, słodko-kwaśne owoce, które nadają się zarówno do spożywania na surowo, jak i na przetwory. Z owoców powstają smaczne dżemy i soki. Owoce wiśni pomagają w oczyszczaniu organizmu ze zbędnych produktów przemiany materii i filtrowaniu nerek. Codzienne jedzenie wiśni w okresie letnim obniża poziom kwasu moczowego we krwi. Zawierają też dużo potasu, który wspomaga pracę serca i utrzymuje prawidłowy stan skóry. Są bogate w witaminę C, a ponadto mało kaloryczne, co sprzyja ich popularności. Zalecane są w uzupełnieniu witamin osobom stosującym różnego rodzaju diety.

Uwagi

Należy do odmian częściowo samopłodnych, jednak do obfitszego owocowania potrzebuje sąsiedztwa innych odmian wiśni. Idealnymi zapylaczami są dla niej odmiany m.in. Pandy i Groniasta z Ujfehertoi.

Autor: Justyna Czerwieniec

Bibliografia:

Grzyb Zygmunt S., Rozpara Elżbieta „Wiśnie”, Hortpress, Warszawa 2009, s. 22-23.
„Klimat a dobór gatunków i odmian do nasadzeń” dr Zbigniew Gruca, [w:] „Działkowiec”, nr 9/2008 (697), s. 38-39.
Klimek Grzegorz „Sadownictwo”, WSiP, Warszawa 1997, s. 150-152, 193-201.
„Sadownictwo”, pod red. prof. dr Pieniążka S.A., Państwowe Wydawnictwo Leśne i Rolnicze, Warszawa 2000, s. 74-75.
„Szklanki, czyli wiśnie deserowe”, [w:] „Mój piękny ogród”, nr 8/2009, s. 37.