
Sadzenie czereśni – zakładamy plenny sad owocowy
Czereśnia Vega zaliczana jest do odmiany żółtej prawie w całości pokrytej rumieńcem. Jej owoce robią wrażenie na polskich konsumentach, co sprawia, że jest to roślina powszechnie uprawiana. Mimo wszystko jednak jej wartość produkcyjną ocenia się słabo, ponieważ czereśnie mają tendencję do pękania. Warto wspomnieć, że Vegę otrzymano w Kanadzie poprzez skrzyżowanie odmian Bing i Victor.
Drzewo to charakteryzuje się dużą siłą wzrostu, szczególnie zaraz po posadzeniu. Dlatego też należy ją odrobinę osłabiać poprzez podkładki karłowe lub półkarłowe. Również konary będą dosyć mocne. Korona uformuje się wyniośle, ale przy tym wszystkim luźno.
Czereśnie zradzane przez Vegę są przede wszystkim smaczne. Zachwycają też ogólnie swoim wyglądem zewnętrznym oraz wagą wahającą się na granicy 7,5–9,0 g, dzięki czemu zalicza się je do jednych z największych wśród wszystkich odmian. W kształcie są sercowate. Ciekawa jest również ich skórka – żółta, ale praktycznie w całości (ok. 90%) pokryta karminowym rumieńcem przypominającym rozmyte kreseczki. Miąższ z kolei ma kolor jasnożółty i jest niezwykle soczysty i twardy (z racji tego, że Vegę zalicza się do chrząstek). Pestka okazuje się dosyć duża i prawie okrągła. Szypułka zaś jest krótka i całkiem masywna oraz słabo ordzawiona.
Odmiana ta wymaga gleby głębokiej przepuszczalnej i przewiewnej, a przy tym wszystkim jeszcze żyznej, niekwaśnej i niezbyt wilgotnej. Pod żadnym pozorem nie można próbować sadzenia jej w gruncie suchym, piaszczystym i ciężkim. Uważajmy też na poziom wód gruntowych, który nie powinien przekroczyć 2 m (licząc od powierzchni ziemi).
Czereśnię tę należy szczepić na takich podkładkach jak niemiecka Gisela 5 czy czeska PHL-A. W takim wypadku zagęszczenie powinno wynieść 4 × 3 m – 4 × 2 m, co da ok. 830–1250 drzew na hektar. Wtedy też trzeba prowadzić tę odmianę w formie wrzecionowej.
Vega zaczyna owocować już w drugi rok po posadzeniu. Należy do odmian czwartego i piątego tygodnia dojrzewania. Oznacza to, że czereśnie pojawią się mniej więcej pod koniec czerwca lub na początku lipca. Trzeba na nie bardzo uważać, ponieważ są niezwykle delikatne – bardzo łatwo się odgniatają, a przy deszczach z łatwością pękają. Warto zapamiętać też odpowiednie dla tej rośliny zapylacze, np. odmiany Karesova czy Hedelfińska.
Najistotniejsze jest to, że Vega świetnie radzi sobie z niskimi temperaturami. Notuje się też dobrą odporność na choroby kory i drewna, choć niektóre źródła podają, że odmiana ta może ulec rakowi bakteryjnemu. Jej sporą wadą jest też podatność na brunatną zgniliznę drzew pestkowych, przez którą będzie wymagała starannych oprysków.
W wypadku moniliozy przede wszystkim należy wycinać porażone pędy. Co do oprysków, to można wykonać je zarówno raz, jak i dwa razy. W pierwszym wypadku zabieg wykonujemy na początku kwitnienia, gdy rozchylają się pierwsze pąki, a w drugim – i na początku, i w pełni kwitnienia. Polecane środki to przykładowo Miedzian 50 WP, Switch 62,5 WG czy Signum 33 WG.
Autor: Dagmara Deska
Bibliografia:
Rynek Rolny to pierwszy profesjonalny branżowy portal rolniczy z giełdą rolną. Darmowe ogłoszenia rolnicze i aktualne ceny produktów rolnych. Sprzedawaj i Kupuj z nami!
Sulejkowska 56/58 lok 215
04-157 Warszawa, Polska
Email: kontakt [małpa] rynek-rolny.pl