Zimowanie pszczół - radzimy, jak przygotować pszczoły i ule do zimowli
Najgroźniejsze choroby pszczół - objawy i zwalczanie
Zobacz także
Istnieje kilka metod zwalczania warrozy. Można na przykład wycinać część czerwiu trutowego z plastrów – usuwając jednego pajęczaka ograniczamy wiosenną inwazję o 100 roztoczy. Dobrym sposobem jest też podział rodziny, który doprowadzi do przerwy w czerwieniu i w efekcie do ograniczenia liczby szkodników. Z chemicznego zwalczania pasożytów można zrezygnować, jeśli podczas kontroli znajdujemy mniej niż 1 martwego osobnika na tydzień. W przeciwnym razie warto sięgnąć po specjalne środki przeciw warrozie: paski do zawieszania w ulu (Apiwar i Bayvarol) bądź tabletki do spalania (Apiwarol). Preparaty chemiczne nie zagrażają zdrowiu pszczół, jeśli stosuje się je zgodnie z zaleceniami producenta.
Dobre efekty przynosi również stosowanie kwasu mrówkowego. Nasączoną nim ściereczkę piankową rozkłada się na szufladce dennicy bądź na górnych listwach ramek. Kwas paruje najintensywniej w temperaturze powyżej 15°C i wtedy jego skuteczność jest najwyższa, dlatego zabieg należy przeprowadzać we wczesnych godzinach rannych. Na rynku dostępne są też specjalne dozowniki do kwasu, przeznaczone do zawieszania w korpusach.
W rodzinach nieposiadających czerwiu warrozę zwalcza się z użyciem kwasu szczawiowego. Roztworem 3% spryskuje się kłąb zimowy (w temperaturze od -5 do 5°C). Niezależnie od rodzaju użytego kwasu, w ulach dwukorpusowych stosuje się 50 ml roztworu, a w jednokorpusowych – 25 ml.
Profilaktyka zdrowotna w pasiece
Odporne rodziny pszczele to przede wszystkim rodziny silne – czyli liczne. W celu zapewnienia im dobrego rozwoju, matki należy wymieniać co dwa lata, a jeszcze lepiej – co rok. Bardzo ważne jest też właściwe przygotowanie pszczół do zimowli. Ule powinny być ocieplone, zaimpregnowane i zaopatrzone w odpowiednią ilość zapasów. Narzędzia przeznaczone do ich obsługi należy po każdym użyciu wyczyścić i zdezynfekować. Ważny element opieki nad pasieką stanowi również zapobieganie rabunkom. Pasieczyska muszą być oddalone od siebie o minimum 5 km, aby błądzące owady nie przenosiły między nimi chorób.
Autor: Małgorzata Długosz
Bibliografia:
- Gekeler W., Pszczoły. Poradnik hodowcy, Wydawnictwo RM, Warszawa 2014, s. 136-144.
- Lisowski P., Tajemnice pszczelego ula, Oficyna Wydawnicza Alma-Press, Warszawa 2010, s. 200-208.
- Marcinkowski J., Jak prawidłowo prowadzić pasiekę, Gospodarstwo Pasieczne „Sądecki Bartnik”, Nowy Sącz 2005, s. 145-147.
- Produkcja zwierzęca, cz. III, red. T. Nałęcz-Tarwacka, Hortpress, Warszawa 2012, s. 434-438.
- Urynowicz J., W trosce o pszczoły – rady dla pszczelarzy, rozmowę przeprowadził J. Szczypiń, „Wiadomość Rolnicze”, nr 3/2014, s. 30.
SPRAWDŹ SWOJĄ WIEDZĘ NA TEMAT POTENCJALNIE NIEBEZPIECZNYCH OWADÓW I PAJĘCZAKÓW!
Zobacz także
-
-
27369 , 2 , 0 , 0 Ul warszawski – najlepszy do amatorskiej hodowli!
-
10880 , 0 , 0 , 0 Ule Dadanta – doskonałe domy dla silnych, pszczelich rodzin!
-