Pyłek pszczeli - właściwości i zastosowanie pyłku kwiatowego

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Powszechnie wiadomo, że zasadniczy cel prowadzenia pasieki to pozyskiwanie miodu. Miód nie jest jednak jedynym cennym produktem pracy pszczół – równie dużą wartość ma pyłek kwiatowy, który niezmordowane pszczele zbieraczki znoszą do uli razem z nektarem. Zdradzamy najważniejsze informacje na temat właściwości i zastosowania pyłku pszczelego i podpowiadamy kiedy i w jaki sposób można go odbierać z uli.

Właściwości pyłku pszczelego

Pyłek pszczeli pozyskuje się z obnóży pyłkowych. Są to grudki składające się z ziaren pyłków, sklejonych śliną i nektarem, które pszczoła transportuje do ula w „koszyczkach”, znajdujących się na trzeciej parze jej nóg. Pyłek składowany w plastrach ulega fermentacji mlekowej, a produktem tego procesu jest pierzga – pokarm białkowy pszczół. Czysty pyłek z obnóży zawiera znaczne ilości białka oraz tłuszcze i aminokwasy. Cechuje się wysoką zawartością węglowodanów (70%), znajdują się w nim również enzymy, sterole, skrobia oraz zestaw miko- i makroelementów. Stanowi ponadto źródło witamin z grupy A, B, C, E i PP. Powszechnie uznaje się, że po fermentacji jego wartość odżywcza wzrasta.

Zastosowanie pyłku pszczelego

Pyłek kwiatowy – w postaci czystej bądź zmieszany z miodem – to najwartościowszy pokarm białkowy pszczół. Nie może zabraknąć go w żelaznej rezerwie żywieniowej, przygotowywanej przez robotnice na zimę. Nie sposób znaleźć pełnowartościowego substytutu dla pierzgi, która jest jedynym pożywieniem czerwiu i młodych pszczół. Z tego powodu w niektórych rodzinach zachodzi konieczność dostarczania dodatkowych zapasów pyłku, zwłaszcza w okresie przygotowania pszczół do zimowli i wczesną wiosną, gdy rozpoczyna się rozwój rodzin po zimie. Roczne zapotrzebowanie silnej rodziny na pyłek wynosi ok. 30 kg. Ocenia się, że z jednego ula można odebrać średnio 2-3 kg pyłku w sezonie, nie czyniąc przy tym szkody pszczołom.

Produkcja pyłku na sprzedaż jest zajęciem opłacalnym ze względu na fakt, że pierzgę wykorzystuje się w apiterapii (leczeniu rozmaitych schorzeń produktami pszczelimi). Dzięki właściwościom przeciwzapalnym pyłku kwiatowego jej zastosowanie jest bardzo szerokie. Pyłek dobrze wpływa na układ pokarmowy, regulując pracę jelit i pobudzając łaknienie. Usprawnia też przemianę materii, a zwłaszcza trawienie tłuszczu, i chroni wątrobę przed działaniem toksycznych związków. Regularne spożywanie pyłku pszczelego pomaga obniżyć poziom cholesterolu we krwi i usprawnia produkcję czerwonych krwinek. Stosuje się go również pomocniczo w leczeniu zapalenia prostaty i chorób oczu. Pyłek ułatwia też przyswajanie makroelementów, zwłaszcza żelaza. Koniecznie powinien znaleźć się w diecie osób starszych, alergików i rekonwalescentów po złamaniach.

Odbiór pierzgi

Przefermentowany pyłek, czyli pierzgę, odbiera się z plastrów: wystarczy za pomocą noża zdrapać części, w których pszczoły składują swoje zapasy. Pozyskiwana taką metodą pierzga jest jednak połączona z woskiem. W celu oddzielenia tych dwóch substancji stosuje się specjalny zabieg: zmieszany surowiec należy zmielić i wymieszać z nieskrystalizowanym, płynnym miodem. W takiej mieszaninie wosk utrzymuje się na powierzchni, natomiast pierzga znajduje się na dnie. Zaletą zmieszania pierzgi z miodem jest jej konserwacja, niestety opisana metoda wymaga dużych nakładów pracy i dlatego stosuje się ją rzadko.

czytaj dalej...