Ul warszawski – najlepszy do amatorskiej hodowli!
Pyłek pszczeli - właściwości i zastosowanie pyłku kwiatowego
Zobacz także
Pozyskiwanie obnóży pyłkowych
Najczęściej pszczelarze zbierają pyłek kwiatowy w postaci obnóży pyłkowych. Wykorzystują do tego tzw. poławiacze – urządzenia, które służą strącaniu grudek pyłku z pszczelich nóżek. Poławiacz składa się z płytki strącającej, umocowanej za wylotem ula, nad dennicą bądź pod powałką; pod płytką strącającą znajduje się płytka perforowana bądź siatka, a jeszcze niżej – szuflada odbiorcza z płóciennym dnem. W handlu dostępne są poławiacze z płytkami strącającymi różnego typu, najczęściej jednak stosuje się różnej grubości płytki plastykowe, w których znajdują się okrągłe otwory o średnicy 5 mm.
Działanie poławiacza jest bardzo proste: pszczoła, która wchodzi do ula, musi przedostać się przez niewielki otwór. Obnóża, zgubione w wyniku tej przeprawy, spadają przez siatkę do szuflady, skąd można je zabrać. Pszczelarze szczególnie wysoko cenią poławiacze powałkowe, które nakłada się na górny korpus ula. Jako jedynie nie zbierają zanieczyszczeń, a ciepłe powietrze z wnętrza gniazda sprzyja wysuszaniu pyłku i zapobiega jego pleśnieniu. Pod względem przechowywania pyłku najgorzej sprawdzają się natomiast poławiacze wylotkowe, które mają bardzo małe szuflady, dlatego pyłek trzeba odbierać z nich codziennie. Ten rodzaj poławiaczy, bardziej od powałkowych i dennicowych, utrudnia wentylację ula.
Decydując się na zainstalowanie poławiacza należy pamiętać, że im mniejsze otwory w płytkach, tym lepsza wydajność w pozyskiwaniu pyłku, ale zarazem większe ryzyko zranienia pszczół. Ponadto dążenie do odbioru jak największej ilości pyłku może doprowadzić do niedoborów pierzgi w plastrach, a w konsekwencji osłabienia rodziny. Niezmiernie istotne jest również to, by dobierając rodzaj poławiacza nie zapominać o konieczności zapewnienia swobodnego obiegu powietrza w ulu. Pogorszenie wentylacji może przyczynić się do przegrzania ula, co stwarza bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia pszczół. Z tego względu zaleca się zamontowanie bardzo drobnej siatki obok płytki, tak by umożliwić wymianę powietrza.
Wadą stosowania poławiacza jest osłabienie intensywności pracy pszczół, które zamiast swobodnie wlatywać do gniazda, tłoczą się przed płytką. W celu usprawnienia ruchu w ulach polscy pszczelarze, J. Kowalski i B. Bryl, skonstruowali podkładkę „Bryko”. Jest to płytka z otworami nieco większymi od tych, które wycina się w podstawowej płytce poławiacza. Dzięki połączeniu dwóch płytek przed każdym otworem powstaje próg, znacznie ułatwiający pszczołom pokonywanie przeszkód.
Ocenia się, że z pomocą poławiacza można odebrać 15-20% pyłku wnoszonego do ula przez zbieraczki. Silna rodzina w ciągu tygodnia dostarcza do ula ok. 1 kg pyłku, a przy wyjątkowo obfitych pożytkach odnotowywano nawet przyrost jego zapasów o 0,5 kg w ciągu 1 dnia.
czytaj dalej...
