Koń trakeński - charakterystyka, opis i hodowla rasy

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Pielęgnacja

Pielęgnacja konia nie jest trudna ani czasochłonna, ale musi być regularna. Codziennie czyszczenie skóry, sierści i kopyt pomoże utrzymać zwierzę w dobrej kondycji i pełnym zdrowiu. Kopyta są bardzo podatne na zranienia i schorzenia, dlatego należy je bardzo dokładnie obserwować i codziennie po pracy sprawdzać ich stan. Każdego dnia usuwamy brud drewnianym nożykiem, kontrolujemy też, czy nie są zawilgocone, co może prowadzić do gnicia strzałki lub schorzenia zwanego grudą. Co kilka tygodni należy wykonać zabieg rozczyszczania, to znaczy usuwania rozrośniętego rogu i martwej tkanki. W przeciwnym razie, kopyta mogą się zniekształcać, co może być przyczyną problemów z chodzeniem konia. Jeżeli jest to konieczne możemy wyrównać nieprawidłowy kształt kopyta tarnikiem.

Pielęgnacja skóry konia ma na celu zapobieganie powstawaniu grzybic, które mogą rozwinąć się z pozostawionych zabrudzeń. Aby je usunąć należy codziennie rano szczotkować sierść konia szczotką ryżową lub włosianą, a większe zabrudzenia, jak na przykład zaschniętą pianę można usunąć za pomocą zgrzebła. Jeżeli jednak koń bardzo się ubrudzi, albo zabrudzenia znajdują się na słabiznach, których nie powinno się szczotkować, można umyć go letnią wodą. W taki sam sposób można poradzić sobie z polepioną błotem grzywą, którą należy lekko, delikatnie przeczesać palcami.

Wszechstronny konkurs konia wierzchowego

Konie trakeńskie są bardzo szeroko uzdolnione. Ich szybkość powoduje, że świetnie nadają się do wyścigów, dobre chody dają im szansę w konkursach ujeżdżania, a wrodzona, charakterystyczna dla nich odwaga powoduje, że bez problemu przeskakują przeszkody. Z tego powodu od wielu lat trakeny są czempionami w światowej klasy zawodach WKKW. Wszechstronny konkurs konia wierzchowego uznawany jest za najtrudniejszy, ponieważ kompleksowo sprawdza umiejętności konia. Trening trwa zazwyczaj kilka lat, a wytypowane do niego zwierzę musi być naprawdę bardzo inteligentne, szybkie i dobrze współpracujące z jeźdźcem.

Konkurs rozgrywa się w ciągu trzech dni, w czasie których jeździec dosiada tego samego konia. Próba A, rozegrana pierwszego dnia, to konkurs ujeżdżania po czworoboku. Koń musi zrobić kilka różnych, objętych programem obowiązkowym figur o dość wysokim poziomie trudności. Drugiego dnia zawodów odbywa się próba B - cross, czyli bieg terenowy. Ma na celu zbadanie szybkości, skoczności i poziomu dzielności konia. Na torze ruchu znajdują się różnorakie przeszkody, często naturalne, które powinien pokonać skokiem. Ostatniego dnia odbywają się zawody w skokach na parkurze (próba C). Zwycięzcą całego konkursu zostaje ten koń, który otrzymał najmniej punktów karnych, a w przypadku takiej samej liczby punktów liczy się czas wykonywania zadań.

Katarzyna Kaźmierczak

Literatura:

Behing S., Rasy koni, Warszawa 2007, s.42

Bunjes J., Rasy koni. Wzorzec, historia, przeznaczenie, Warszawa 2009, s. 12

Chów i hodowla zwierząt, red. Szulc T., Wrocław 2005, s. 382-384 i 390-391

Fizjologiczne podstawy żywienia zwierząt, red. Zawadzki W., Wrocław 2008, s. 223-236

Produkcja zwierzęca, red. Nałęcz – Tarwacaka T., Warszawa 2012, s. 231-232, 237-241 i 254-263

Sambraus H. H., Rasy zwierząt gospodarskich, Poznań 2000, s.184