Niezastąpiona orka przedzimowa. Dowiedz się więcej!
Kultywatorowanie – ważny zabieg spulchniający ziemię i pomagający zwalczać chwasty rozłogowe
Zobacz także
Kultywatory o zębach półsztywnych i sztywnych bardzo dobrze kruszą glebę, lecz słabiej mieszają, co powoduje powolniejsze przesychanie powierzchni po wykonanym zabiegu. Lepiej niż kultywatory o zębach sprężystych utrzymują stałą głębokość pracy.
Celowość pracy kultywatora wyznacza głębokość wykonywanych zabiegów. Płytszej ingerencji w glebę wymagają uprawki niszczące skorupę i wschodzące chwasty oraz przedsiewne doprawianie roli. Głębsze zabiegi zaleca się przy okazji niszczenia rozłogów perzu lub zastępowaniu niektórych orek.
Kultywator wymaga agregatowania z innymi narzędziami, które dobrze rozdrabniają rolę i wyrównują jej powierzchnię: bronami zębowymi, wałami strunowymi. Wszystko za sprawą silnego pofałdowania, parowania i obsychania roli po przejściu kultywatora. Aby zabieg był skuteczny niezbędna jest umiarkowana wilgotności gleby. Na stanowiskach suchych praca jest utrudniona ze względu na silne opory. W efekcie uzyskuje się niedostateczne rozkruszenie brył i różną głębokość spulchnienia. Uprawka wykonana na glebach wilgotnych i mokrych przyczynia się do jej nadmiernego zbrylenia.
Autor: Magdalena Kuźmicka
Bibliografia:
Grzebisz W. (red.), „Produkcja roślinna. Środowisko i podstawy agrotechniki”, cz. I, wyd. Hortpress, Warszawa 2012 r.
Krężel R., Parylak D., Zimny L., „Zagadnienia uprawy roli i roślin”, Wydawnictwo Akademii Rolniczej we Wrocławiu, Wrocław 1999 r.
Tomica I. (red.) „Podstawy produkcji roślinnej- podręcznik dla techników rolniczych”, PWRiL, Warszawa 1999 r.
