Wyka ptasia - lubiany przez zwierzęta chwast o średniej wartości pastewnej
Ogórecznik lekarski - opis, zastosowanie i zwalczanie w rolnictwie
Zobacz także
Zastosowanie
Ogórecznik lekarski (Borago officinalis) był bardzo znaną rośliną już w starożytności. Miał bardzo szerokie spektrum zastosowań, a część z nich zachowała się we współczesności.
Jego kwiaty i ziele liści były wykorzystywane w medycynie ludowej i tradycyjnej kuchni bardzo wielu narodów. Znane było jego działanie moczopędne i gojące – napar na jego podstawie był stosowany zarówno doustnie, jak i w postaci okładów na rany. Dawniej wierzono w jego dobroczynne działanie przeciw melancholii – dla poprawy nastroju dodawano go do wina, a rzymscy żołnierze spożywali kwiaty ogórecznika na zwiększenie męstwa i odwagi. Współczesne badania potwierdziły wczesne wierzenia tradycji – roślina zawiera niewielkie gruczoły, produkujące adrenalinę – hormon pobudzający ludzi do działania.
Obecnie ogórecznik lekarski jest wykorzystywany głównie w medycynie. Napar z jego liści jest stosowany w ziołolecznictwie jak środek wspierający kurację dla osób z chorobami płucnymi. Ma właściwości napotne, dlatego często stosuje się go w przypadkach przeziębień. Nalewka na alkoholu działa uspokajająco i wzmacniająco, wyciśnięty z liści sok ma działanie antydepresyjne i zmniejsza niepokój. W medycynie oficjalnej stosuje się kapsułki z dodatkiem oleju i syrop zrobiony z kwiatów ogórecznika. Kapsułki są skutecznym środkiem na egzemę i artretyzm. Ekstrakt z ziela jest dodatkiem leków regulujących zaburzenia miesiączkowania. Kwiaty natomiast są dodatkiem syropów wykrztuśnych, stosowanych na silny kaszel.
W kosmetologii używa się ogórecznika lekarskiego do produkcji kremów, maseczek i różnego rodzaju płynów do kąpieli, ze względu na jego kojące i wygładzające działanie. Jest wartościowym źródłem krzemionki, dlatego bywa stosowany jako suplement diety poprawiający kondycję włosów, skóry i paznokci. Jadalne są zarówno liście jak i kwiaty ogórecznika, które przy okazji stanowią przepiękną ozdobę potraw. Dodaje się je do sałatek i jako przystawki do mięs. W kuchni wykorzystuje się również elementy ogórecznika lekarskiego w celu nadania potrawie delikatnego, ogórkowego zapachu.
Uprawa
Od dłuższego już czasu ogórecznik lekarski staje się rośliną uprawną. Część osób hoduje go ze względu na ładny wygląd, jako roślinę ozdobną, w większości jednak jest sadzony jako warzywo. Plantacje przemysłowe, w celu wykorzystania w farmacji i ziołolecznictwie, zdarzają się bardzo rzadko, głównie w Rosji. W Niemczech tradycyjnie sadzi się ogórecznik lekarski na cmentarzach i w innych miejscach kultu.
Uprawa ogórecznika lekarskiego nie jest trudna – jest to bardzo mało wymagająca roślina, ma małe upodobania glebowe. Nasiona należy wysiać wczesną wiosną, w dość dużej odległości. Po wschodach robi się przerywkę, pozostawiając rośliny co mniej więcej 15-20 centymetrów. Do jedzenia można zbierać już bardzo młode liście. W celach leczniczych zbiera się je tylko w okresie kwitnienia. Surowiec suszy się na słońcu lub w bardzo przewiewnych pomieszczeniach.
Nasiona ogórecznika do siewu kupisz tutaj
Katarzyna Kaźmierczak
Literatura:
Czikow P., Rośliny lecznicze i bogate w witaminy, Warszawa 1983, s. 248
Lopez M. T., Manez C., Zioła. Naturalne sposoby na różne dolegliwości, Kielce 2012, s. 106-107
McVicar J., Księga ziół, Warszawa 2006, s. 138
Ody P., Wielki zielnik medyczny, Bielsko-Biała 1999, s. 41
Paradowski A., Atlas chwastów, Kraków 2013, s. 110
Komentarzy (2)
Renia
Dodano: 2015-03-25 16:08:29A na jaką głębokość go wysiewać i jakie ma te upodobania glebowe? Chciałabym go wysiać u siebie w ogródku.
zielny spec
Dodano: 2015-03-26 14:51:14Choć ogórecznik nie ma dużych wymagań glebowych, to najlepiej rośnie na glebach lekkich, przepuszczalnych o dobrych stosunkach wodnych i pH koło 6. Należy pamiętać również, by przed siewem dobrze odchwaścić stanowisko. Nasiona umieszczamy na głębokości 1-3 cm.