Jak pozbyć się iglicy pospolitej? Przedstawiamy sposoby

1/4 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Iglica pospolita (Erodium cicutarium) jest uznawana za chwast segetalny. Jest rośliną jarą, która może zimować. W Polsce często występuje na całym niżu i na terenach górskich niżej położonych.

Cechy charakterystyczne

Rośliny iglicy osiągają wysokość od 7 do 50 cm i wytwarzają palowy system korzeniowy. Na początku wzrostu przybierają one kształt rozety, a później dopiero wyrasta z nich łodyga, która jest rozgałęziona i owłosiona. Może być ona lekko uniesiona lub pokładająca się. Liście iglicy są wydłużone, pierzastosieczne i mogą być osadzone na bardzo krótkich ogonkach. Kwiatostany mają kształt baldachu, są osadzone na długich szypułach, 5-10-kwiatowe. Kwiaty mogą mieć barwę od różowej do liliowej lub białej. Kwitnienie rozpoczynają w kwietniu, a kończą we wrześniu. Owoc iglicy posiada dziubek i rozpada się na 5 rozłupek, które są szarobrunatnego koloru i mają częściowo owłosioną, skręcającą się ość. Dzięki tej spiralnej ości nasiona mogą być odrzucane na kilka metrów od rośliny. Dodatkowo ułatwia ona ulokowanie się nasion w glebie. Jedna roślina może wydać do 600 nasion, które bardzo dobrze kiełkują po przemarznięciu.

Występowanie i zwalczanie

Iglicę pospolitą najczęściej można spotkać na glebach piaszczystych i gliniastych, które są lekko zakwaszone. Jest ona rośliną azotolubną. Pojawia się w zasiewach zbóż i roślin okopowych, a także w rzepaku i wieloletnich uprawach roślin motylkowych. Może też rosnąć na zaoranych ścierniskach, odłogach, ugorach, miedzach i przydrożach.

Najważniejszą metodą ograniczającą występowanie iglicy pospolitej jest wysiew zdrowego i wolnego od chwastów materiału siewnego. Na polu po zbiorze zbóż można wykonywać pożniwną uprawę odchwaszczającą, a na wiosnę bronowanie zasiewów roślin. Można też pielić międzyrzędzia, a w ostateczności stosować ochronę chemiczną.

Autor: mgr inż. Kinga Borek

Bibliografia:

Hołubowicz-Kliza G., „Iglica pospolita”, (w:) „Biologia chwastów”, IUNG-PIB, Puławy, str. 130
Paradowski A., „Iglica pospolita”, (w:) „Atlas chwastów”, Plantpress, Kraków 2013 r., str. 58
Szafer W., „Erodium”, (w:) „Rośliny polskie”, PWN, Warszawa 1976 r., str. 409