Chwastnica jednostronna – nieproszony gość upraw kukurydzy i buraków
Włośnica sina – uporczywa trawa, zachwaszczająca uprawy szerokorzędowe
Zobacz także
Włośnica sina jest ciepłolubną trawą, która najczęściej występuje na niżu, dużo rzadziej zaś w górach. Porasta pola i pobocza. Preferuje gleby gliniaste, piaszczysto-gliniaste, wilgotne, bogate w składniki pokarmowe i nieco zakwaszone. W nazewnictwie potocznym i ludowym występuje jako: dziki ber, szczecica, włosica, brzyca. Jej właściwości oraz ewentualne zastosowanie są mało zbadane. W związku z tym, głównie rozpoznawana jest jako niechciany chwast upraw szerokorzędowych, okopowych, w tym przede wszystkim ziemniaków, buraków, a także kukurydzy. Masowo dojrzewa i rozmnaża się na ścierniskach, ugorach i odłogach.
Charakterystyka
Włośnica sina (Setaria glauca, Setaria pumila) to roczna, niezimująca trawa kępowa, która zwykle osiąga wysokość od 20 do 30 cm, czasem dorasta do nawet 40 cm. Jej korzeń jest miotełkowaty. Nad ziemią wznosi się pojedyncze, proste źdźbło, które pod kwiatostanem jest szorstkie. Liście są osadzone na nagiej pochwie, w przeciwieństwie do włośnicy zielonej, której brzegi pokrywają włoski. Szerokie, nagie liście włośnicy sinej są równowąskie, matowe, niebieskozielone do szarozielonych, z białą podłużną smugą biegnącą przez środek. Łodygę wieńczy kwiatostan w postaci wydłużonej, walcowatej i kłosokształtnej wiechy, o długości 3‒5 cm, która składa się z drobnych kwiatów zebranych w kłoski. Kwitnie od czerwca do października, z czasem pojawiają się jajowate ziarniaki, nieco zaostrzone, lekko wypukłe i czarno nakrapiane. Jedna roślina wytwarza ok. 400‒800 nasion, które kiełkują późną wiosną, tworząc kępy. Od wiechliny zielonej można ją odróżnić po szczecinkach, które są żółte lub rude, a u włośnicy zielonej – fioletowe lub zielone.
Zastosowanie
Włośnica sina należy do mało poznanych i przebadanych gatunków traw. Ziarniaki są wykorzystywane jako pokarm dla ptactwa. W niektórych krajach zaś uprawiana jest jako trawa pastewna.
Szkodliwość i zwalczanie
Włośnica jest pospolitym, ciepłolubnym chwastem, który późno wschodzi i przez to stanowi zagrożenie dla upraw kukurydzy i buraków. Rzadziej zachwaszcza zboża. Często jednak masowo dojrzewa na ścierniskach, zwłaszcza tych żytnich.
Nie ma opracowanych oficjalnych progów szkodliwości. Jednakże aby nie dopuścić do rozprzestrzenienia się chwastu, należy profilaktycznie
- dbać o czystość materiału siewnego;
- stosować dobrze rozłożony obornik;
- niszczyć wschody w uprawach okopowych;
- prowadzić wczesne podrywki i bronowanie;
- systematycznie pielić uprawę.
