Zbiór ziemniaków – optymalne techniki i terminy. Zobacz!

1/10 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Uszkodzenia bulw

Podczas zbioru ziemniaków należy ograniczać uszkodzenia mechaniczne do minimum, ponieważ ułatwiają one pojawianie się infekcji bakteryjnych, co powoduje duże straty w bulwach podczas przechowywania. Podczas zbioru kombajnowego dużo częściej dochodzi do uszkodzeń niż w przypadku zbioru kopaczką. W celu ograniczenia uszkodzeń bulw można sadzić odmiany o znacznej odporności na uszkodzenia mechanicznego takie, jak: Bryza, Ditta, Ibis, Sante, Satina.

Wielkość uszkodzeń jest uzależniona od trzech czynników: odmianowego, środowiskowo-agrotechnicznego i mechanizacyjnego.

Zróżnicowanie odmianowe związane jest z budową anatomiczną bulwy, składem chemicznym, masą bulw, ich kształtem oraz stopniem dojrzałości. Odmiany bardzo wcześnie zbierane wykazują największa odporność na uszkodzenia mechaniczne, a najmniejsza – odmiany skrobiowe.

Czynniki środowiskowo-agrotechniczne wiążą się z temperaturą, wilgotnością oraz zwięzłością gleby, a także z ilością podstawowych składników pokarmowych w glebie. Zalicza się do nich również zakamienienie pola, masę porostów pozostawionych w glebie (chwastów i łętów), przygotowanie pola do zbioru oraz podkiełkowanie i termin sadzenia ziemniaków. Odpowiednia temperatura podczas zbiorów może obniżać wielkość uszkodzeń mechanicznych, zwłaszcza podczas dwuetapowego zbioru. Polega to na wykopaniu bulw w pierwszej części dnia za pomocą specjalnej kopaczki, a po ich obeschnięciu i podwyższeniu temperatury w godzinach popołudniowych, przechodzi się do zbioru kombajnowego.

Czynniki mechaniczne są ściśle związane z konstrukcją i pracą maszyn zbierających oraz środków transportu. Przy zbiorze bulw za pomocą kopaczki dochodzi do mniejszych uszkodzeń, niż przy zbiorze kombajnowym, jednak takim uszkodzeniom można zapobiegać dostosowując prędkość kombajnu do warunków zbioru, która powinna wynosić 3-5 km/ha. Głębokość zespołu kopiącego powinna być ustawiona na 12-15 cm. Ważna jest również wysokość spadania bulw w maszynie i w czasie transportu, ponieważ równie istotnie wpływa ona na uszkodzenia. Nie powinna ona przekraczać 30 cm.

Autor: mgr inż. Kinga Borek

Bibliografia:

Artyszak A., Kucińska K., Niemczyk H. 2010. Zbiór i przechowywanie. W: Produkcja roślinna. Wyd. REA, część II, Warszawa, str. 117-118.

Ceglarek F., Zarzecka A. 2003. Zbiór, przechowywanie i przygotowanie do obrotu. Ziemniak. W: Szczegółowa uprawa roślin. Wyd. Akademii Rolniczej, Wyd. II, tom I, Wrocław, str. 367-368.

Ciesielska A., Niemczyk H., Radecki A., Suwara I., Wysmułek A. 2008. Zbiór i przechowywanie ziemniaków. W: Podstawy rolnictwa. Wyd. REA, Warszawa, str. 139-140.

Fotyma M., Kryński K., Kuś J. 1999. Przygotowanie do zbioru i zbiór. Ziemniak. W: Technologie produkcji roślinnej. Hortpress, Warszawa, str. 24.

Grzebisz W. 2012. Rośliny okopowe. Technologia zbioru. W: Produkcja roślinna – technologie produkcji roślinnej. Hortpress, Cz. III, str. 203.

Hołubowicz–Kliza G. 2009. Zbiór. W: Uprawa ziemniaka. Wyd. IUNG, Puławy, str. 89-92.

Nowacki W. i wsp. 2005. Zbiór. W: Metodyka integrowanej produkcji ziemniaków. Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa, str. 53-56.