Kuce islandzkie – idealna rasa koni do nauki jazdy

1/3 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Pojenie

Wszystkie funkcje życiowe działają prawidłowo tylko dzięki dostarczanej organizmowi wodzie. Konie stajenne, rekreacyjne mogą pić w zasadzie bez ograniczeń, na przykład z zamontowanego automatycznego poidła, ważne, żeby woda była czysta i miała odpowiednią temperaturę (około 12 stopni Celsjusza). Jeżeli hodujemy konie sportowe, należy bardziej kontrolować ilość wody wypijanej przez zwierzęta. Przede wszystkim, nie powinny one pić na 3 godziny przed startem w zawodach, bezpośrednio przed i nawet 1,5 godziny po zakończeniu treningu. Nie można podawać wody zgrzanemu i zmęczonemu koniowi od razu, należy poczekać, aż ochłonie. Najważniejsze jednak jest przestrzeganie się przed pojeniem wodą zimniejszą niż 12 stopni, ponieważ szok termiczny może wywołać chorobę kopyt zwaną ochwatem.

Schorzenia i choroby

Wspomniany wcześniej ochwat jest zapaleniem tkanki rogu. Koń ma problemy z chodzeniem, ponieważ kopyta stają się bardzo gorące, a płyny wysiękowe powodują ich plastyczność. Pierwszą pomocą w takim przypadku jest ochłodzenie kopyt i zabezpieczenie ich przed deformacją. Odkształcenie się kopyt może nie tylko wykluczyć konia z treningu, ale nawet uniemożliwić mu normalne poruszanie się.

Drugą często występującą chorobą koni sportowych jest mięśniochwat, który objawia się paraliżem zadu i tylnych kończyn. Dotyka koni, które przez kilka dni nie pracowały i zabrane do pracy po tym czasie nie mogą wykonać żadnego ruchu. Aby usunąć bardzo przykre dolegliwości, należy intensywnie ogrzewać mięśnie zadu poprzez energiczne wcieranie maści rozgrzewających. Profilaktyka polega na codziennym zapewnieniu zwierzęciu chociaż małej dawki ruchu w wolne dni. Dobrym pomysłem jest też zmniejszenie w tym czasie porcji paszy treściwej i wykluczenie z diety na kilka dni kukurydzy i buraków.

Kuce islandzkie są stosunkowo odporne na choroby. Mocne i wytrwałe, często trzymane są po prostu pod wiatą. Nie wymagają wielu zabiegów pielęgnacyjnych, ale należy uważać, żeby naszego zaniedbania lub niedopatrzenia koń nie przypłacił chorobą. Dlatego codziennie należy szczotką włosianą i zgrzebłem czyścić sierść zwierzęcia i wyczesywać jego grzywę. Kopyta są bardzo wrażliwą częścią ciała konia i często mogą sprawiać problemy, ale dokładna i uważna pielęgnacja, usuwanie zanieczyszczeń i wilgoci oraz wycinanie martwego naskórka są najlepszym sposobem na zapobieganie powstawaniu stanów zapalnych.

Autor: Katarzyna Kaźmierczak

Bibliografia:

Behling S., „Rasy koni”, Warszawa 2007 r., s. 126-127.

Bunjes J., „Rasy koni. Wzorzec, historia, przeznaczenie”, Warszawa 2009 r., s. 84.

Nałęcz-Tarwacka T., „Produkcja zwierzęca”, UWP, Warszawa 2012 r., s. 237-241 i 255-263.

Sambraus H. H., „Rasy zwierząt gospodarskich”, PWN, Warszawa 2000 r., s. 237.

Zawadzki W. (red.), „Fizjologiczne podstawy żywienia zwierząt”, UWP, Wrocław 2008 r., s. 223-236.