Hodowla kuropatw - poruszamy najważniejsze aspekty
Hodowla perlic - najważniejsze informacje
Zobacz także
Żywienie perlic
W żywieniu perlic bardzo ważny jest bilans białka, tłuszczu, aminokwasów, witamin oraz składników mineralnych. W literaturze dotyczącej żywienia tych ptaków można się natknąć na zalecenia żywieniowe identyczne jak dla kur. Dominują pasze pochodzenia roślinnego- ziarna zbóż (pszenica, żyto jęczmień, owies, kukurydza), nasiona roślin motylkowatych , (groch, bobik, łubin), ześrutowane ziarna roślin oleistych (len, rzepak, słonecznik). Duży udział w paszy dla perliczek stanowią parowane lub gotowane ziemniaki, buraki i marchew.
Perlice swobodnie poruszające się po wybiegach w okresie wiosenno-letnim samodzielnie pobierają bardzo dużą ilość zielonek- pędów i liści, oraz pasze pochodzenia zwierzęcego, samodzielnie schwytane- larwy, dżdżownice, chrabąszcze. W zimę należy im zapewnić dostęp do świeżej paszy objętościowej soczystej np. owoce, kapusta, cykoria, szczypior, marchewka. W zimę można uzupełniać brak owadów w paszy dodatkiem surowego mięsa do suchej paszy treściwej. W żywieniu stosuje się również mleko w różnej postaci, ryby, dodatki mineralne, drożdże. W żywieniu perlic bardzo ważny jest stały dostęp do świeżej i czystej wody.
Warunki utrzymania
Perlice nie należą do gatunków wymagających pod względem warunków hodowlanych. Temperatura pomieszczeń (szop, wolier, starych obór) nie powinna w zimie spadać poniżej 0°C, ale jeśli tak się stanie to zwierzęta doskonale sobie radzą. Bardzo ważna jest wentylacja pomieszczenia lub po prostu stałe wietrzenie perlicznika, tak aby uniknąć wysokiego stężenia toksycznych gazów. Wewnątrz powinny znajdować się grzędy, karmidła, poidła i gniazda. Perlice nie preferują żadnej szczególnej ściółki, stosuje się tę najbardziej chłonną i łatwą do sprzątania- słoma, wióry, łęty z kukurydzy.
W Polsce perlice doskonale przystosowały się do warunków środowiska, znakomicie sprawują się w systemie ekstensywnym i gospodarstwach agroturystycznych. Dobrze wykorzystują zasoby pobliskich łąk i nie trzeba ich ograniczać żadnymi ogrodzeniami. Na noc zawsze wracają do pomieszczeń. Można je utrzymywać z innymi gatunkami drobiu domowego, ale nie zaleca się krzyżowania różnych odmian, ponieważ mogą zaniknąć cechy osobnicze (upierzenie, pokrój).
Bibliografia:
- Perlice. Żmijewska Z., Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1967, 11-37, 74-79, 141-144
- Hodowla i użytkowanie drobiu. Pod redakcją Jankowskiego J., Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2012, ISBN 978-83-09-01142-2, 443-454
- Żywienie drobiu. Larbier M., Leclercq B., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11892-X, 236, 191
- Chów drobiu. Świerczewska E., Wężyk S., Horbańczuk J., Oficyna Wydawnicza „HOŻA”, Warszawa 1999, ISBN 83-85038-57-4, 88-103
