Podagrycznik pospolity – okazały chwast sadów i ogrodów

1/7 Następne

Zaloguj się, aby dodać własne zdjęcie do tego artykułu!

Zobacz także

Zapobieganie

Usunięcie podagrycznika pospolitego z uprawy to nie lada wyzwanie. Odchwaszczanie mechaniczne nie jest najprostsze – wyrwanie wszystkich korzeni i podziemnych części kłączy nie zawsze jest możliwe, a roślina może się odrodzić, nawet z bardzo zniszczonych i porwanych elementów, w bardzo krótkim czasie. Nie zarejestrowano również herbicydów odpowiednich do zwalczania podagrycznika pospolitego. Z tego względu szczególną wagę powinniśmy przyłożyć do ochrony uprawy przed chwastem zawczasu.

Działania profilaktyczne powinny skupić się przede wszystkim na zachowaniu czystości materiału siewnego – może się zdarzyć, że nasiona podagrycznika zmieszają się z ziarnem przeznaczonym na siew i razem z nim zostaną wysiane na polu. Należy również w miarę możliwości wykaszać pobliskie nieużytki, miedze i skraje pól. Ważnym aspektem jest bronowanie pól po wykonaniu orki, dzięki czemu możemy z powodzeniem usunąć większą część pociętych, głównie w czasie pierwszego zabiegu, pędów.

Zwalczanie

Zapobieganie wystąpieniu podagrycznika pospolitego nie jest proste i nie zawsze przynosi pożądany efekt. Jeżeli zachwaszczenie podagrycznikiem pospolitym jest duże, a my wykorzystaliśmy już wszystkie naturalne metody, możemy śmiało sięgnąć po środki chemiczne. Nie ma ich jednak zbyt dużo. Zaleca się stosowanie herbicydów nieselektywnych, zawierających jako substancję czynną glifosat lub glufosynat amonowy. Dawki i preparaty używane do oprysków są różne, w zależności od rodzaju uprawy, w której planujemy przeprowadzić zabieg.

Do oprysków truskawek poleca się preparat Azotop New 80 WP albo Basta 150 SL. Opryski obydwoma środkami robi się maksymalnie dwa razy w sezonie i można je, w razie potrzeby, zastąpić Burakomitronem 70 WG lub Devrinolem 450 SC. Opryski porzeczek i innych krzewów jagodowych robimy preparatami Glifto i Glifto Duo 360 SL, a także możemy do tego użyć Katamaranu 360 SL. Karbo 50, Torinka SL i Wichura 360 SL również nadają się do oprysków tego typu roślin. Zaleca się wykonywanie tylko jednego zabiegu w czasie okresu wegetacyjnego. W razie potrzeby herbicydy trzeba stosować naprzemiennie.

Ochrona sadów przed podagrycznikiem pospolitych jest możliwa przez opryski takimi preparatami jak Acomac, Atut Bis 360 SL, Boom Efekt 360 SL, Dominator Green 360 SL, Torinka SL, Roundup Strong 540 SL, Realchemie Glifosat 360 SL czy Klinik Duo 360 SL. W uprawach polowych natomiast, zwłaszcza w zbożach, podagrycznik pospolity występuje tak rzadko, a jego populacja jest tak mała, że nie ma potrzeby stosowania oprysków chemicznych. Jeżeli jednak jesteśmy do tego zmuszeni, możemy użyć takich preparatów jak Barclay Barbarian Super 360 SL, który nadaje się szczególnie do pszenicy i rzepaku, Charger, Figaro 360 SL, który również może być stosowany w burakach i ziemniakach oraz innego rodzaju roślinach okopowych, a także Glifto 360 SL, który nadaje się do oprysków zbóż każdego rodzaju (poza owsem). Opryski rzepaku wykonuje się środkami Nufosate 360 SL i Pilar- Glifosit 360 SL.

Przy stosowaniu oprysków preparatami na bazie glifosatu, należy pamiętać o tym, że optymalna temperatura ich działania waha się najczęściej w granicach od 10 do 25 stopni Celsjusza. Zabieg powinien być wykonywany tylko raz, maksymalnie dwa razy w ciągu jednego okresu wegetacyjnego. Podagrycznik pospolity, jak wszystkie chwasty, może powoli uodpornić się na stosowane herbicydy, dlatego warto jest wykonywać opryski stosując środki różnego rodzaju.

Wykorzystanie Aegopodium podagraria

Podagrycznik pospolity jest rośliną leczniczą. Wyciąg z niego stosuje się jako maść na ukąszenia owadów, a napar i nalewki z jego liści stosuje się wspierająco w leczeniu schorzeń nerek. Jest wartościowym źródłem witaminy C. Na Białorusi, Litwie i we wschodniej części Polski jest tradycja spożywania pąków i młodych kłączy podagrycznika na surowo, w postaci sałatki lub przystawki podawanej do mięsa.

Autor: Katarzyna Kaźmierczak

Bibliografia:

Aichele D., Golte-Bechtle M., „Jaki to kwiat?”, PWRiL, Warszawa 1984 r., s. 36

Hołubowicz-Kliza G., „Rolniczy atlas chwastów”, IUNG-PIB, Puławy 2011 r., s. 194

Paradowski A., „Atlas chwastów”, wyd. Plantpress, Kraków 2013 r., s. 128

Czarnocka A., „Program ochrony roślin rolniczych”, wyd. Horpress, Warszawa 2014 r., s. 206-229

Płuciennik Z. (red.), „Program ochrony roślin sadowniczych”, Skierniewice 2013 r., s. 192-193

Tymarkiewicz W., „Atlas chwastów”, PWRiL, Warszawa 1976 r., s. 232