Życica trwała - popularna trawa o dużej wartości pastewnej
Rajgras wyniosły - opis, wymagania, występowanie i zbiór znanej trawy pastewnej
Zobacz także
Wymagania
Arrhenatherum elatius bardzo szybko kiełkuje i wschodzi po zasiewach, nawet jeśli ziarniaki znajdują się na dużej głębokości. Optymalna temperatura, przy której rozpoczyna się kiełkowanie roślin, wynosi 26–28°C, chociaż może już je zapoczątkować 4°C. Temperatura warunkująca dobre pylenie to 15°C. W naturalnych warunkach, po wysianiu ziarniaków na głębokość 2 cm, wschody mogą rozpocząć się po 6–8 dniach. Rajgras jest wrażliwy na przymrozki wiosenne. Kwitnienie rozpoczyna w czerwcu, ale może też kwitnąć w kolejnych odrostach, nawet pod koniec lata.
Rajgras wyniosły wykazuje dużą odporność na suszę oraz wytrzymuje krótkotrwałe zalewy. Jest też rośliną światłolubną, dlatego też najlepiej, aby stanowiska, na których rośnie, były ciepłe i dobrze nasłonecznione. Jest podatny na wymarzanie podczas ostrych i bezśnieżnych zim, ponieważ jego węzły krzewienia znajdują się pod powierzchnią gleby. Pod jego uprawę przeznaczane są gleby mineralne, zasadowe i od umiarkowanie suchych do średnio wilgotnych. Ważne już również to, aby takie gleby były zasobne w wapń i próchnicę. Nie wymaga dużego nawożenia azotowego, ponieważ nie jest trawą nitrofilną. Jeżeli ma być użytkowany na plantacjach nasiennych, to jego nawożenie powinno być umiarkowanie.
Występowanie
W Polsce rajgras wyniosły jest trawą pospolicie występującą. Po wysianiu potrafi szybko opanowywać powierzchnię gruntu, przez co ogranicza rozwój innych roślin. Jego wzrost jest zahamowany na stanowiskach podmokłych i długotrwale zalewanych. Może występować w siedliskach grądowych, na łąkach kośnych. Jego występowanie można zaobserwować również w zbiorowiskach ruderalnych, na skrajach lasów, na skarpach i nasypach.
Użytkowanie
Rajgras jest gatunkiem traw o dobrej wartości, który powszechnie wykorzystuje się w mieszankach na łąki trwałe i przemiennie użytkowane. Dominuje na wielokośnych łąkach rajgrasowych. Używany jest w mieszankach przeznaczonych do renowacji łąk. Na suchych łąkach jego udział w mieszance może wynosić nawet 25% całego składu. Niestety obecność ości w jego ziarnach utrudnia wysiew, dlatego występują też odmiany bezostne. Jest niechętnie zjadany przez zwierzęta, ponieważ ma gorzki smak, dlatego też najczęściej uprawia się go w mieszankach z innymi trawami lub roślinami motylkowatymi. Jest słabo odporny na udeptywanie i przygryzanie, dlatego przeznacza się go do użytkowania kośnego.
czytaj dalej...
