Choroba Mareka u drobiu – zaraźliwy i groźny nowotwór

Zobacz także

Większość szczepionek przeciwko chorobie Mareka wymaga odpowiedniego przechowywania i jest bardzo wrażliwa na nieodpowiednie warunki temperaturowe podczas transportu, czy przechowywania. Zalecenia producenta muszą więc być ściśle przestrzegane. Skuteczność szczepień zależy także od warunków panujących na fermach. W dobrych warunkach środowiskowych i higienicznych zarażenie wirusem terenowym na pewno jest nieco opóźnione. Należy bardzo rygorystycznie przestrzegać zasad sanitarno-higienicznych w pierwszych tygodniach po wykluciu mają tu wpływ przede wszystkim: odpowiednia temperatura, wilgotność, stężenie gazów i zagęszczenie zwierząt. Aby zminimalizować ryzyko wczesnego kontaktu ze zjadliwym patogenem pisklęta po wykluciu, należy bezwzględnie odizolować od reszty stada aż do wytworzenia odporności poszczepiennej, której rozwój trwa 1–2 tygodni.

Istnieje związek między rozwojem odporności poszczepiennej, przebiegiem choroby Mareka u drobiu a wystąpieniem jednocześnie innych chorób zakaźnych w stadzie. Szczególnie niekorzystny wpływ ma równoczesne rozwijanie się innych zakażeń obniżających odporność. Do nich zaliczymy anemię zakaźną kurcząt i chorobę Gumboro, które dodatkowo zwiększają śmiertelność, zaostrzają przebieg choroby i sprzyjają rozwojowi zmian nowotworowych.

Bibliografia:

Pattison M, McMullin P.F., Bradbury J.M., Alexander D.J., „Choroby drobiu”, wyd. Elsevier, Wrocław 2011 r.

Mazurkiewicz M., „Choroby drobiu oraz ptaków ozdobnych”, Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Wrocław 2008 r.

Grudzień W., Jędryczko W., „Vademecum chorób drobiu rzeźnego. Poradnik dla producentów drobiu”, wyd. Pro Agricola, Warszawa 2013 r.

Mazurkiewicz M. (red.), „Choroby drobiu oraz ptaków ozdobnych”, Wydawnictwo UWP, Wrocław 2008 r.