Nawożenie gnojowicą - kiedy je stosować? Przedstawiamy wady i zalety
Poznaj najważniejsze zasady nawożenia łąk
Zobacz także
Odpowiednio dobrane nawożenie łąk prowadzi do uzyskania dużych plonów zielonki i siana, które charakteryzują się dobrym składem chemicznym i botanicznym, co poprawia ich wartość rolniczą. Pasza pozyskana z takich łąk ma dobrą smakowitość i jakość, a związku z tym jest chętnie zjadana przez zwierzęta. Najlepszym terminem nawożenia dla łąk jest okres wiosenny, a jego zaprzestanie, a także błędy popełniane podczas zabiegu zmniejszają wydajność łąk i mogą prowadzić do ich degradacji.
Potrzeby pokarmowe łąk
Jeżeli spodziewany roczny plon suchej masy z łąk wynosi 5 t/ha, to potrzeby pokarmowe roślin wynoszą: 100 kg N/ha, 35 kg P2O5/ha i 100 kg K2O/ha. Rośliny pobierają również z gleby ok. 60 kg wapnia (Ca) i 12–15 kg magnezu (Mg). W przypadku większego spodziewanego plonu rocznego suchej masy zapotrzebowanie roślin na składniki pokarmowe wzrasta odpowiednio do wielkości przewidywanego plonu. Pożądana zawartość poszczególnych makroelementów w suchej masie wynosi: 2% N, 0,7% P2O5 i 2% K2O.
Potrzeby nawozowe łąk i pastwisk
Potrzeby nawozowe często nie są równoważne z potrzebami pokarmowymi. Zależą one od rodzaju gleby, składu botanicznego łąki, sposobu użytkowania, od wielkości zbieranego lub planowanego plonu siana czy zielonki i topografii terenu. Jeżeli na łące obecne są chwasty azotolubne (np. gwiazdnica pospolita), oznacza to, że w glebie jest nadmiar azotu. Nie należy wtedy nawozić łąki azotem, ale zwiększyć dawki fosforu i potasu. Jeżeli w runi łąkowej duży udział mają rośliny motylkowate, to dawki azotu powinny być zmniejszone nawet o 50%, ponieważ wysokie nawożenie azotowe może prowadzić do ich ustępowania z runi. Stosowanie azotu zaleca się po I pokosie, jeżeli w mieszance jest duży udział koniczyny.
Topografia terenu również wpływa na potrzeby nawozowe łąk. W zależności od ich usytuowania, na terenach zalewanych, popławnych, górskich czy podgórskich, część składników nawozowych może dostawać się na łąki wraz z wodą. Podczas nawożenia łąk trzeba również uwzględnić potrzeby pokarmowe poszczególnych grup zwierząt gospodarskich.
Nawożenie azotowe
Azot jest pierwiastkiem ruchliwym i jest szybko wykorzystywany przez rośliny. Jego działanie może trwać nawet 8 tygodni, ale zależy to od właściwości gleby oraz jej uwilgotnienia. Ma największy wpływ na wielkość plonu zebranego z łąki, ponieważ przyspiesza wzrost runi i jej odrastanie. Odpowiednia dawka azotu poprawia strawność i jakość paszy, ponieważ zwiększa zawartość białka ogólnego w roślinach, a zmniejsza zawartość włókna i cukrów.
Na glebach mineralnych dobrze uwilgotnionych łąki trzykośne należy nawozić w rocznej dawce 140–180 kg N/ha. Pierwszą dawkę (50%) należy zastosować na wiosnę po ruszeniu wegetacji, nie później niż w I dekadzie kwietnia, 30% dawki stosuje się po I odroście, a pozostałą część po zebraniu II odrostu. Łąki dwukośnie należy nawozić 100–120 kg N/ha (w dawce rocznej). Na wiosnę należy wysiać 60–70 kg N/ha, a po I pokosie 40–50 kg. Przed II dekadą sierpnia można zastosować ok. 20 kg N/ha, aby pobudzić odrost roślin przed zbiorem II pokosu.
Na łąkach zlokalizowanych na lekkich glebach mineralnych, które są niedostatecznie uwilgotnione, można stosować nawożenie azotowe na wiosnę w dawce 60–80 kg N/ha. Następnie po wczesnym I pokosie można wysiać dawkę 25–30 kg N/ha.
Na glebach organicznych łąki trzykośne dobrze uwilgotnione należy nawozić w dawce 80–110 kg N/ha rocznie (na torfach świeżo zmeliorowanych i glebach torfowo murszowych) lub 110–130 kg N/ha rocznie (na torfach dawno zmeliorowanych lub torfach mszystych). Na wiosnę należy zastosować 40% dawki, a 30% pod drugi i trzeci odrost. Na łąkach dwukośnych rocznie należy stosować 60–80 kg N/ha na glebach torfowych o szybkiej mineralizacji i 80–100 kg N/ha na łąkach zmeliorowanych. Wiosną stosuje się 60% dawki, a resztę pod drugi pokos.
Nawożenie fosforowe
Fosfor, tak samo jak azot, wpływa na zwiększenie plonu i wartość pokarmową roślin, a także na prawidłowy rozwój systemu korzeniowego. Prowadzi również do zwiększenia udziału roślin motylkowatych w runi. Nawozy fosforowe wysiewa się jednorazowo wiosną bądź jesienią raz na 2–3 lata, ponieważ są one słabo rozpuszczalne, nie ulegają wypłukiwaniu z gleby i powoli przenikają w głąb profilu glebowego. W związku z tym ich działanie jest znacznie dłuższe niż np. nawozów azotowych.
Na glebach organicznych i lekkich mineralnych, które są ubogie w fosfor, zaleca się stosowanie 60–100 kg P2O5/ha. Na glebach o średniej i dużej zasobności w fosfor należy zastosować 40–80 kg P2O5/ha. Na gleby kwaśne należy wysiewać nawozy zawierające fosfor w formie trudno rozpuszczalnej, ponieważ może on przechodzić w formy niedostępne dla roślin (np. fosforany glinu). Na gleby obojętne zaleca się nawozy szybko działające.
czytaj dalej...ROŚLINY WCALE NIE TAKIE ZNANE! SPRAWDŹ SIĘ W NIECODZIENNYCH PYTANIACH
Ogłoszenia premium
Testowa Suszarnia SP do kukurydzy, zbóż
Kontenerowa suszarnia do ziaren kukurydzy
działka rolna Krąg gmina Polanów
Grunt rolny 29,4579 ha na Mazurach Garbatych
Certyfikowany olej CBD Full Spectrum 3%-30%!!!
30 % roztwór azotowy - nowość
Uprawa
- Żyto
- Łubin
- Bobik
- Buraki
- Choroby roślin
- Choroby zbóż
- Chwasty
- Facelia
- Gleby
- Gorczyca
- Groch siewny
- Gryka
- Jęczmień
- Koniczyna
- Kukurydza
- Lucerna
- Nawożenie
- Odmiany ziemniaków
- Owies
- Pszenżyto
- Pszenica
- Rośliny lecznicze
- Rośliny pastewne
- Rośliny strączkowe
- Rzepak
- Soczewica
- Soja
- Szkodniki upraw
- Trawy łąkowe
- Tytoń
- Uprawa
- Wyka
- Zabiegi agrotechniczne
- Zboża
- Ziemniaki